Луіс Барсела Хавер (ісп.: Luis Barceló Jover; 31 жніўня 1896 — 15 сакавіка 1939) — палкоўнік Народнай арміі Іспанскай Рэспублікі, удзельнік Рыфскай вайны і грамадзянскай вайны ў Іспаніі.
Біяграфія
Ваенную кар’еру Барсела пачаў у пяхоце. Прымаў удзел у Рыфскай вайне.
Стаў членам масонскай ложы. У асяроддзі масонства быў вядомы пад псеўданімам «Піфагор». Да 1934 года Барсела быў рэгіянальным намеснікам вялікага магістра Марока.
У гады Другой рэспублікі ён далучыўся да Антыфашысцкага рэспубліканскага ваеннага саюза[4] і партыі Рэспубліканская левая.
У 1936 годзе заняў пасады памочніка прэзідэнта ўрада Сант’яга Касарэса Кірогі па ваенных справах і памочніка ваеннага міністра.
У пачатковы перыяд грамадзянскаай вайны Барсела прымаў удзел у разгроме паўстанцкіх атрадаў у Мадрыдзе. Затым ён уключаны ў ваенны трыбунал, выносіў прысуды удзельнікам паўстання ў казармах Мантаньі. Пасля Луіс Барсела разам з Хуліа Мангада займаўся наборам байцоў у апалчэнні. У гэты ж час стаў членам Камуністычнай партыі.
У жніўні 1936 года прызначаны начальнікам Галоўнай інспекцыі апалчэння (потым перайменаваная ў Ваеннае камандаванне апалчэння). У наступным Барсела ўдзельнічаў у аблозе таледскага Алькасара, падчас чаго быў паранены.
З кастрычніка кіраваў калонай «Лібертад»[14], удзельнічаючы ў абароне Мадрыда, у прыватнасці, у баях ля Каса дэ Кампа і на Карунскай дарозе. У апошнім выпадку, узначаліўшы 35-ю змешаную брыгаду, быў сур’ёзна паранены.
У маі 1937 годзе Барсела прыняў камандаванне 2-й дывізіяй. Камандаваў гэтай часцю ў ходзе наступлення на Сеговію. У красавіку 1938 года ён быў прызначаны камандзірам I армейскага корпуса.
Калі 5 сакавіка 1939 года адбылося паўстанне палкоўніка Касада, Барсела першапачаткова захоўваў нейтральную пазіцыю. Нарэшце, 7 сакавіка ён вырашыў дзейнічаць і выступіў супраць змоўшчыкаў.
Аднак мяцежны Савет нацыянальнай абароны здолеў захапіць уладу. Барсела быў арыштаваны[23] і прысуджаны да смяротнага пакарання, пасля чаго расстраляны.
Крыніцы
Літаратура
- Ruiz-Manjón, Octavio (1990). Historia general de España y América. La Segunda República y la Guerra 17 (2ª edición). Madrid: Ediciones Rialp. ISBN 84-321-2115-0.
- Martínez Bande (2007). Los años críticos: República, conspiración, revolución y alzamiento. Madrid: Encuentro. ISBN 84-306-0487-1.
- de Paz Sánchez, Manuel (2004). Militares masones de España: diccionario biográfico del siglo XX. UNED Alzira-Valencia.
- Thomas, Hugh (1976). Historia de la Guerra Civil Española. Barcelona: Círculo de Lectores. ISBN 9788497598323.
- Thomas, Hugh (2001). The Spanish Civil War. Londres: Penguin Books. ISBN 978-0-14-101161-5.
- Engel, Carlos (1999). Historia de las Brigadas Mixtas del Ejército Popular de la República. Madrid: Almena. ISBN 84-922644-7-0.
- Alpert, Michael (1989). El Ejército republicano en la guerra civil. Siglo XXI Editores.
- Ferrer Benimeli, José Antonio (1989). Masonería, política y sociedad II. Centro de Estudios Históricos de la Masonería Española.
- Bolloten, Burnett (1991). The Spanish Civil War: Revolution and Counterrevolution. University of North Carolina Press.
- Romero Salvadó, Francisco J. (2013). Historical Dictionary of the Spanish Civil War. Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-8009-2.
- Alpert, Michael (2013-02-28). The Republican Army in the Spanish Civil War, 1936–1939. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-32857-0. Праверана 2015-07-15.
- Reig Tapia, Alberto (1990). Violencia y terror. Madrid: Akal. ISBN 84-7600-693-4.
- Martínez Bande, José Manuel (1982). La marcha sobre Madrid. Madrid: San Martín.
- Rojas, Carlos (1996). Momentos estelares de la guerra de España. Barcelona: Plaza y Janés.
- Alcofar Nassaes, José Luis (1973). «Spansky». Los extranjeros que lucharon en la guerra civil española. DOPESA.
- Graham, Helen (2002). The Spanish Republic at War 1936-1939. Cambridge University Press.
- Montoliú, Pedro (2000). Madrid en la guerra civil. La historia I. Madrid: Sílex.