Крымска-нагайскія набегі на Вялікае Княства Літоўскае

Крымска-нагайскія набегі на Вялікае Княства Літоўскае і Рускае — рэгулярныя напады крымцаў і нагайцаў на землі Літвы, якія пачаліся ў канцы XV стагоддзя пасля адасаблення Крымскага ханства. У рэйдах вялікае значэнне набылі набегавая гаспадарка і гандаль рабамі^[1][2]. Найбольшую інтэнсіўнасць набегі набылі на працягу XVI—XVII стагоддзяў, калі ўварванні здзяйсняліся амаль кожнае лета^[3], і працягваліся пасля заключэння Люблінскай уніі ў 1569 годзе. З крыху меншай вастрынёй напады працягваліся аж да Падзелаў Рэчы Паспалітай у канцы XVIII стагоддзя.

Храналогія

• 1480—1499 гады: паходы Менглі-Гірэя.
• 1500—1514 гады: паходы сыноў Менглі-Гірэя. Разгром крымскіх войск пад Клецкам і пад Вішняўцом.
• 1515—1523 гады: паходы Мехмеда-Гірэя. Разгром крымскіх войск пад Сокалем.
• 1524—1531 гады: паходы Саадэта-Гірэя I. Разгром крымскіх войск каля сяла Альшаніца.
• 1539—1540 і 1549 гады: паходы Сахіба-Гірэя.
• 1557—1558 гады: паходы Дэўлета-Гірэя.

Гл. таксама

• Крымска-нагайскія набегі на Русь

Крыніцы

1. А. А. Новосельский. «Борьба Московского государства с татарами в первой половине XVII в.». — М.: Академия наук СССР, 1948 год. — С. 427—437.
2. Eizo Matsuki, «The Crimean Tatars and their Russian-Captive Slaves (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 6 верасня 2017.: an Aspect of Muscovite-Crimean Relations in the 16th and 17th Centuries», Mediterranean Studies Group at Hitotsubashi University, p. 176
3. Brian L. Davies. Warfare, State and Society on the Black Sea Steppe: 1500—1700 (London/New York: Routledge, 2007), p. 23—27.