PROFILBARU.COM

Дуглас Хейг
Дуглас Хейг
	англ.: Duglas Haig
Дата нараджэння	19 чэрвеня 1861[…]
Месца нараджэння	Charlotte Square[d], Вобласць Эдынбург, Вялікабрытанія;
Дата смерці	29 студзеня 1928[…] (66 гадоў)
Месца смерці	Princes Gate[d], Вэстмінстэр, графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан[d], Англія, Вялікабрытанія;
Месца пахавання	Dryburgh Abbey[d];
Бацька	John Haig[d]
Маці	Rachel Mackerras Veitch[d]
Жонка	Dorothy Maud Vivian[d]
Дзеці	Irene Astor, Baroness Astor of Hever[d], George Haig, 2nd Earl Haig[d], Lady Alexandra Haig[d] і Lady Victoria Haig[d]
Альма-матар	Брэйснаўз каледж[d]; Кліфтан-каледж[d]; Каралеўскае ваеннае вучылішча[d]; Edinburgh Collegiate School[d];
Грамадзянства	Вялікабрытанія;
Прыналежнасць	Вялікабрытанія; Брытанская армія
Род войскаў	Сухапутныя войскі
Гады службы	1886—1919
Званне	Фельдмаршал
Камандаваў	Брытанскія экспедыцыйныя Сілы
Бітвы/войны	Каланіяльная экспедыцыя ў Судан (1898), ; Англа-бурская вайна, ; Першая сусветная вайна
Крыж Свабоды 1 класа 1 ступені	Ордэн Святога Георгія IV ступені
У адстаўцы	з 1919 года
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ду́глас Хейг (англ.: Duglas Haig; 19 чэрвеня 1861, Эдынбург — 29 студзеня 1928, Лондан) — англійскі ваенны дзеяч, фельдмаршал (1917), граф і віконт (1919).

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і вытворцаў вядомай маркі віскі. Атрымаў адукацыю ў каледжы ў Брысталі, пасля ў Оксфардзе. Скончыў ваенную акадэмію ў Сандхёрсце.

Ваенную службу распачаў у 7-м яго Каралеўкага вялікасці гусарскім палку ў 1886 годзе ў Індыі. Удзельнік брытанскай выправы 1898 да Судана супраць мадзіхістаў. У 1899—1902 прымаў удзел у Другой англа-бурскай вайне.

У 1903 атрымаў палкоўніка і быў накіравана ў Індыю, на пасаду інспектра кавалерыі і начальніка штабу англа-індускай арміі. У 1906 ў званні генерал-маёра, адкліканы ў Англію. Кіруе падрыхтоўкай і навучаннем войска.

Падчас I сусветнай вайны, камандуючы Першым Брытанскім экспедыцыйным корпусам у Францыі. У снежні 1915 галоўнакамандуючы Брытанскім Экспедыцыйным войскам у Францыі. Удзельнік Бітвы на Соме 1916 і Бітвы пад Пашэндэйлем ў 1917.

Пад час вайны не лічыўся з жыццямі салдат каб дасягнуць пастаўленых мэтаў, з-за гэтага Антанта цярпела вялікія людскія страты.

У 1919 узнагароджаны шляхецкімі тытулямі.