PROFILBARU.COM

Дональд Туск
Дональд Туск
	польск.: Donald Tusk
Прэм’ер-міністр Польшчы
	16 лістапада 2007 — 22 верасня 2014
Папярэднік	Яраслаў Качыньскі
Пераемнік	Эва Копач
Старшыня Еўрапейскага савета
	1 снежня 2014 — 1 снежня 2019
Папярэднік	Херман ван Рампёй
Пераемнік	Шарль Мішэль
дэпутат Сойма Польшчы[d]
	25 лістапада 1991 — 31 мая 1993
Міністр унутранных спраў і адміністрацыі Польшчы[d]
	13 кастрычніка 2009 — 14 кастрычніка 2009
Папярэднік	Гжэгаж Схятына
Пераемнік	Ежы Мілер[d]
дэпутат Сойма Польшчы[d]
	19 кастрычніка 2001 — 22 верасня 2014
сенатар Польшчы[d]
	20 кастрычніка 1997 — 18 кастрычніка 2001
Deputy Marshal of the Sejm of the Republic of Poland[d]
	19 кастрычніка 2001 — 18 кастрычніка 2005
Deputy Marshal of the Senate of the Republic of Poland[d]
	20 кастрычніка 1997 — 18 кастрычніка 2001
старшыня (Еўрапейская народная партыя)
	1 снежня 2019 — 31 мая 2022
Папярэднік	Joseph Daul[d]
Пераемнік	Manfred Weber[d]
Прэм’ер-міністр Польшчы
	з 13 снежня 2023
Папярэднік	Матэвуш Маравецкі
дэпутат Сойма Польшчы[d]
	25 лістапада 1991 — 31 мая 1993
Нараджэнне	22 красавіка 1957[…] (67 гадоў); Гданьск, Гданьскае ваяводства, Польская Народная Рэспубліка;
Імя пры нараджэнні	польск.: Donald Franciszek Tusk
Бацька	Дональд Туск[d]
Маці	Эва Туск[d]
Жонка	Małgorzata Tusk[d]
Дзеці	Міхал Туск[d] і Katarzyna Tusk[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Грамадзянская платформа; Еўрапейская народная партыя; Унія Свабоды[d] (студзень 2001); Liberal Democratic Congress[d] (23 красавіка 1994);
Член у	Паморска-кашубская асацыяцыя[d]; Салідарнасць;
Адукацыя	гістарычны факультэт Гданьскага ўніверсітэта[d] (1980); I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku[d] (1976);
Аўтограф
Узнагароды	; ; ; honorary doctor of TU Dortmund[d] (16 снежня 2018) Honorary doctor of University of Pécs[d] (2017) Kisiel Prize[d] (2002) Чалавек года па версіі часопіса «Wprost»[d] (2008) Gazeta Wyborcza Person of the Year[d] (2019) Чалавек года па версіі часопіса «Wprost»[d] (2011) Marion Dönhoff Award[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дональд Францішак Туск (польск.: Donald Franciszek Tusk; нар. 22 красавіка 1957, Гданьск) — польскі дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Польшчы (2007—2014, з 2023).

Нарадзіўся ў Гданьску, скончыў гістарычны факультэт Гданьскага ўніверсітэта. У 1990-я гады быў удзельнікам партыі Ліберальна-дэмакратычны кангрэс. У 1997 годзе абраны ў Сейм. З 2001 года Туск стаў лідарам партыі «Грамадзянская платформа» як адзін з яе заснавальнікаў. У 2005 годзе ўдзельнічаў у прэзідэнцкіх выбарах. Перамог у першым туры з 36,3 % галасоў^[7], аднак у другім туры саступіў Леху Качыньскаму, які атрымаў 54,04 % галасоў^[8].

16 лістапада 2007 годзе пасля перамогі яго партыі на парламенцкіх выбарах стаў прэм’ер-міністрам Польшчы^[9]. Пакінуў пасаду да 22 верасня 2014 года.

30 жніўня 2014 года Дональд Туск абраны прэзідэнтам Рады ЕС^[10]^[11].

11 снежня 2023 года зноў абраны прэм’ер-міністрам Польшчы.

Дональд Туск і Беларусь

Дональд Туск наведваў Беларусь 1 жніўня 2005 года, калі выконваў функцыі віцэ-маршалка польскага Сейма. Візіт быў звязаны з канфліктам вакол Саюза палякаў на Беларусі, дзе ў 2005 годзе здарыўся раскол. Туск прыехаў падтрымаць тую частку арганізацыі, якая згуртавалася вакол новаабранай старшыні Анжалікі Борыс^[12]^[13]. Папярэдні кіраўнік Саюза Тадэвуш Кручкоўскі, які падтрымліваў лаяльную да беларускіх уладаў частку Саюза, крытычна паставіўся да прыезду Дональда Туска ў Гродна.

Тады ж было зроблена фота, на якім быццам бы гродзенскія палякі стаяць перад Тускам на каленях. Фота з 2015 года пачала выкарыстоўваць у сваіх патрэбах расійская прапаганда, выдаючы гродзенцаў за ўкраінцаў. Насамрэч, гродзенская польская меншасць не станавілася на калені перад Тускам. Сталыя жанчыны маліліся на каленях каля сядзібы Саюзу палякаў, якую заняў АМАП, а Дональд Туск проста прайшоў побач, патрапіўшы ў аб’ектывы фатографаў^[14].

У 2007 годзе Дональд Туск зноў хацеў прыехаць у Беларусь, але яго машыну не прапусцілі праз мяжу. КДБ Беларусі зрабіў тады заяву, што Туск ведаў аб сваім статусе нон-грата, але наўмысна пайшоў на скандал, каб павысіць папулярнасць сваёй партыі перад выбарамі^[15].

Аднак на часы першага прэм’ерства Туска выпаў таксама перыяд адлігі ў адносінах Захаду з Беларуссю. У 2009 годзе стартавала ініцыятыва Усходняе партнёрства, у склад удзельнікаў якой увайшла і Беларусь. Аднак канфлікт вакол Саюза палякаў на Беларусі, які не спыніўся, і парушэнні правоў чалавека ў час прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі ў 2010 годзе, сталі прычынай рэзкай крытыкі беларускага рэжыму з боку Туска.

У 2020 годзе Дональд Туск адкрыта падтрымаў пратэсты ў Беларусі і прапанаваў высунуць Святлану Ціханоўскую і Сяргея Ціханоўскага на Нобелеўскую прэмію міру^[16].