Увосень 1918 года падчас рэарганізацыі сістэмы мастацкай адукацыі на базе Імператарскага Строганаўскага Цэнтральнага мастацка-прамысловага вучылішча і Маскоўскага вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства былі ўтвораны адпаведна Першыя і Другія дзяржаўныя свабодныя мастацкія майстэрні (ДСММ). Увосень 1920 года Першыя і Другія ДСММ пераўтварылі ў адзіную навучальную ўстанову — ВМАТЭМАЙС (Вышэйшыя мастацка-тэхнічныя майстэрні). У новай навучальнай установе былі створаны восем факультэтаў: архітэктурны, мастацкія (маляўнічы, скульптурны) і вытворчыя (паліграфічны, тэкстыльны, керамічны, дрэваапрацовачны і металаапрацоўчы)[1]. Навучальныя карпусы размяшчаліся па адрасах: вул. Раждзественка, 11 і вул. Мясніцкая, 21.
Паводле ацэнкі С. А. Хан-Магамедава, творчае лідарства ў ВМАТЭМАЙСе належала выкладчыкам архітэктурнага факультэта, «за працэсамі, якія адбываліся на гэтым факультэце, уважліва сачылі не толькі ўсе савецкія архітэктары, але і шырокая мастацкая грамада»[2]. У 1920—1923 гадах на факультэце паступова сфарміраваліся тры цэнтры, з творчымі канцэпцыямі і прынцыпамі выкладання, якія адрозніваліся адны ад адных: акадэмічныя майстэрні (І. У. Жалтоўскі, І. В. Рыльскі, А. В. Шчусеў, Э. І. Норверт, В. Д. Какорын, Л. А. Вяснін і іншыя), аб'яднаныя левыя майстэрні — Абмайс (руск.: Обмас; М. А. Ладоўскі, У. Ф. Крынскі і М. В. Дакучаеў) і майстэрня «эксперыментальнай архітэктуры» (І. А. Галасоў і К. С. Мельнікаў). У 1924/1925 навучальным годзе з'явілася майстэрня А. А. Весніна, куды перайшла частка студэнтаў як з акадэмічных, так і з «наватарскіх» майстэрняў[3][4].
За выпускніка ВМАТЭМАЙСа выдаваў сябе герой рамана «Дванаццаць крэслаў» Астап Бендэр, які спрабаваў патрапіць у Ніжнім Ноўгарадзе на параход «Скрабін».
Хан-Магомедов С. О. Архитектура советского авангарда: Книга 1: Проблемы формообразования. Мастера и течения. — М.: Стройиздат, 1996. — 709 с. — ISBN 5-274-02045-3.
