Беларуская ўніяцкая архіепархія — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ўніяцкай царквы ў Беларусі. Існавала з 1828 па 1839 гады. Тэрытарыяльна ахоплівала Віцебскую, Магілёўскую губерніі, Бабруйскі, Барысаўскі, Дзісенскі, Ігуменскі, Мазырскі, Рэчыцкі павет Мінскай губерніі, Курляндскую губерню, Жытомірскі і Оўруцкі паветы Валынскай губерніі і Радамысльскі павет Кіеўскай губерніі. У 1830-я гг. у архіепархіі было больш за 1 млн. прыхаджан, каля 700 цэркваў. У 1834 г. пачала аднаўляцца богаслужба паводле ўсходняга абраду. Архіепархія скасавана ў выніку скасавання ўніяцтва ў Расіі ў 1839.
Беларускія архіепіскапы
Гл. таксама
Літаратура
