| Баі пад Горкамі |
|---|
| Асноўны канфлікт: Паўстанне ў Польшчы, Літве і Беларусі, 1863—1864 |
| Дата |
5 (17) мая — 13 (25) мая 1863 года |
| Месца |
Горкі, Кобрынскі павет, Гродзенская губерня, Расійская імперыя |
| Вынік |
Параза паўстанцаў |
| Праціўнікі |
|
|
| Камандуючыя |
|
|
| Сілы бакоў |
| Польскія звесткі:
Каля 200 чалавек
Расійскія звесткі:
Каля 400 чалавек[1]
|
Усяго зайдзейнічана 7 рот пяхоты (940 салдат), не меней 7 гармат,
40 казакоў
| |
| Страты |
- больш за 80 забітых і параненых
- больш за 50 палонных
|
Польскія звесткі:
- больш за 70 забітых
- 30 параненых
Расійскія звесткі:
- 14 забітых
- 77 параненых[2]
| |
|
Баі пад Горкамі — шэраг узброеных сутыкненняў паміж беларускімі паўстанцамі і рэгулярнымі войскамі Расійскай імперыі, што адбыліся падчас паўстання 1863 года ў наваколлях вёскі Горкі.
Перадгісторыя
У канцы красавіка 1863 года ў наваколлях вёскі Горкі з’явіўся паўстанцкі атрад з Кобрына колькасцю ад 200 да 400 чалавек пад камандаваннем генерала Рамуальда Траўгута. Даведаўшыся пра гэта, рэгулярныя войскі Расіі вырашылі неадкладна дзейнічаць.
Бой 5 (17) мая 1863
Раніцай 5 (17) мая 1863 года ў раёне дамбы ў ваколіцах Горак з’явіўся першы атрад рэгулярных войскаў агульным лікам у адну роту пяхоты (120 чалавек) і 40 казакоў пад камандаваннем паручніка Пракоф’ева. Паўстанцам атрымалася зладзіць засаду на дамбе і атачыць рускія войскі. Падчас цяжкага бою тыя панеслі значныя страты ў 4 забітых і 20 параненых і былі змушаны паспешна адступіць за падмацаваннем.
Бой 9 (21) мая 1863
У сярэдзіне дня да месца дыслакацыі паўстанцкага атрада падышлі 2 роты пяхоты рэгулярных войскаў (240 салдат) пры трох гарматах пад камандаваннем палкоўніка Эрнберга. Падчас двухгадзіннага бою ў гушчы лесу рэгулярныя войскі страцілі 2 чалавек забітымі і 12 параненымі і былі змушаны зноў адступіць. Тым не менш, нягледзячы на перамогу, паўстанцам прыйшлося перанесці свой лагер глыбей у гушчар лесу.
Бой 13 (25) мая 1863
Нарэшце, досвіткам 13 (25) мая 1863 года паўстанцкі лагер у гушчары лесу быў атакаваны адразу з двух бакоў аб’яднанымі сіламі палкоўніка Эрнберга і генерал-маёра Артура Эгера, якія налічвалі 4 роты (480 салдат) пяхоты і не меней 4 гармат. Падчас цяжкага трохгадзіннага бою паўстанцы былі падзелены, частка з іх здолела прарвацца да рачной дамбы, аднак там яны былі акружаны і знішчаны або ўзяты ў палон. Другая частка разам з Траўгутам вырвалася з акружэння і была змушана паспешна адступіць. Вядома, што не меней 3 паўстанцаў прарваліся ў саму вёску, дзе былі схоплены самімі ж сялянамі і выдадзены рускім войскам за грашовую ўзнагароду. Вынікам трэцяга боесутыкнення стала поўнае знішчэнне мяцежнага атрада, які страціў больш за 70 чалавек забітымі і яшчэ каля 50 палоннымі, у тым ліку 20 вершнікаў. Рускія страты ў апошнім баі склалі: 3 забітых і 10 параненых. Тым не менш, сам Траўгут і купка паўстанцаў здолелі пазбегнуць плянення.
Зноскі
