Баі за Хамеру (2020)

Баі за Хамеру
Асноўны канфлікт: Тыграйскі канфлікт
Дата	9—11 лістапада 2020
Месца	Хамера, Тыграй, Эфіопія
Вынік	перамога УС Эфіопіі
Праціўнікі
Узброеныя сілы Эфіопіі Узброеныя сілы Эрытрэі Сілы абароны Тыграя: • НФВТ • Мясцовае апалчэнне • Спецназ
Камандуючыя
Абій Ахмед Алі Дэбрэцыан Гебрэмікаэль
Сілы бакоў
невядома ~400 чалавек[1]
Страты
па меньшей меры 1 забіты і 6 параненых[1] невядомая колькасць забітых, некалькі параненых[1]
Агульныя страты
46 мірных грамадзян загінулі і 200 паранены[1]

Баі за Хамеру — эпізод ваеннага канфлікту ў Тыграі.

Бітва

9 лістапада з горада былі выведзены сілы спецыяльных аперацый НФВТ, пакінуўшы Хамеру выключна на апалчэнне. Войскі перакінулі на іншыя праблемныя ўчасткі фронту. Ніякіх значных абарончых сістэм не было створана, і большасць сіл паўстанцаў былі размешчаны ўздоўж ракі Тэкэзэ, маючы пры сябе аўтаматы Калашнікава, кулямёты і некаторую колькасць снайперскіх вінтовак^[1].

Неўзабаве ў лагеры Хеліган ля эрытрэйскай мяжы пачалася першая перастрэлка, дзе на мосце праз Тэкэзэ быў забіты адзін баец УС Эфіопіі. Яшчэ два вайскоўца атрымалі раненні^[1]. Пасля з Хелігана пачаўся артылерыйскі агонь. У выніку абстрэлаў загінулі і былі паранены мірныя жыхары, а таксама пашкоджаны розныя збудаванні. Паводле звестак лекараў бальніцы Кахсай Абера, было паранена каля 200 мірных жыхароў і 46 чалавек загінулі. Многія лекары беглі ў суседнія гарады ці Судан^[1]. Некаторыя медсупрацоўнікі перавезлі каля 50 параненых у бяспечны Адэбай^[2]. Снарады патрапілі і ў ваенныя мэты, такія як закінутая турма, якая ператварылася ў ваенны лагер спецназа НФВТ^[1]. Абстрэлы працягвалася да вечара і аднавілася раніцай наступнага дня^[1].

10 лістапада федэральныя войскі захапілі аэрапорт Хамера^[3]. У той жа дзень мясцовыя апалчэнцы адкрылі кулямётны агонь па салдатах, якія перасякалі мост Тэкэзэ з Эрытрэі ў Эфіопію. Да гэтага часу спецназ паўстанцаў ужо вярнуўся ў горад, абстраляўшы з цяжкага ўзбраення эрытрэйскую тэрыторыю, але потом зноў пакінуў Хамеру і рушыў на цэнтральны Тыграй^[1].

Каментуючы бітву за горад, прэзідэнт рэгіёну Тыграй Дэбрэцыан Гебрэмікаэль заявіў, што ў баявых дзеяннях на баку ўрада ўдзельнічае эрытрэйская армія. Аднак урад Эрытрэі адмаўляў свой удзел у вайне^[3][4].

11 лістапада мясцовыя апалчэнцы цалкам страцілі кантроль над Хамерай^[1][5].

Наступствы

Асноўны артыкул: Разня ў Хамеры

Пасля захопу горада тут адбыліся масавыя забойствы мірных жыхароў. Бежанцы, што далі інтэрв’ю Daily Telegraph, прыпісвалі адказнасць за разню амхарскім апалчэнцам, у тым ліку байцам Фано^[6][7] і ўрадавай арміі^[8].

29 лістапада Эфіопская вяшчальная карпарацыя заявіла, што недалёка ад аэрапорта Хамера было знойдзена 70 пахавальных ям. У тэлерэпартажы ананімны ваенны чыноўнік прыпісаў забойствы НФВТ^[9].

Зноскі

1. Ethiopia: Unlawful Shelling of Tigray Urban Areas (англ.). Human Rights Watch (11 лютага 2021). Архівавана з першакрыніцы 14 лютага 2021. Праверана 16 лютага 2021.
2. "Tigray crisis: How Ethiopian doctors fled militia attacks". BBC News [брытанская англійская]. 2020-12-17. Праверана 2021-02-14.
3. Ethiopian military seizes airport as fighting rages in Tigray (англ.). www.aljazeera.com. Праверана 14 лютага 2021.
4. "Ethiopia's Tigray crisis: US calls for Eritrea troops to withdraw". BBC News [брытанская англійская]. 2021-01-27. Праверана 2021-02-14.
5. Ethiopia bombs Tigray arms depots, thousands flee fighting (англ.). France 24 (11 лістапада 2020). Праверана 14 лютага 2021.
6. "Ethiopian military seizes airport as fighting rages in Tigray". Al Jazeera English. 2020-11-11. Архівавана з арыгінала 2020-12-10. Праверана 2020-12-10.
7. Brown, Will (23 November 2020). "After the bombs they attacked with knives, claim Ethiopians fleeing peace prize winner's war". The Daily Telegraph. Архівавана з арыгінала 2020-11-24. Праверана 24 November 2020.
8. Akinwotu, Emmanuel (2020-12-02). "'I saw people dying on the road': Tigray's traumatised war refugees". The Guardian. Архівавана з арыгінала 2020-12-02. Праверана 2020-12-02.
9. "70 clandestine burial pits found in Humera-reports". Ethiopia Observer. 2020-11-29. Архівавана з арыгінала 2020-12-09. Праверана 2020-12-10.