Багдан Паўлавіч Сапега

Багдан Паўлавіч Сапега
польск.: Bohdan Sapieha
Багдан Сапега. Невядомы мастак, каля 1709
Герб «Ліс»
3-і Ваявода менскі 21 мая 1588 — 1593
Папярэднік	Мікалай Сапега
Пераемнік	Ян Абрамовіч
5-ы Кашталян смаленскі 20 красавіка 1585 — 21 мая 1588
Папярэднік	Мікалай Пац
Пераемнік	Станіслаў Нарушэвіч
2-і Кашталян берасцейскі 1580 — 20 красавіка 1585
Папярэднік	Ян Гайка
Пераемнік	Крыштаф Зяновіч
Староста гомельскі 1572 — 1582
Нараджэнне	каля 1530
Смерць	да 22 чэрвеня 1593
Месца пахавання	Царква Святой Тройцы і базыльянскі манастыр[1]
Род	Сапегі
Бацька	Павел Сапега[1][2]
Маці	Алена Юр’еўна Гальшанская^[d][1]
Жонка	1) Марыя Капуста 2) Апалонія Друцкая-Сакалінская
Дзеці	ад 1-га шлюбу: Андрэй, Павел Стэфан, Мікалай, Барбара, Соф'я Агата, Рэгіна (Ганна)
Веравызнанне	праваслаўе[3][4]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Багдан Паўлавіч Сапега (каля 1530 — 1-я пал. 1593) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч. Кашталян берасцейскі (1579 — 3 красавіка 1585) і смаленскі (20 красавіка 1585 «па смерці Мікалая Паца» — 1588), ваявода менскі (з 21 мая 1588 «па Мікалаю Сапегу»).

Валодаў Гальшанамі, Боцькамі, Святошынам, Гердышкамі, Аснежышкамі, заснаваў мястэчка Багданаў. Трымаў Гомельскае староства (1572—1582).

Біяграфія

З магнацкага роду Сапегаў герба «Ліс», сын Паўла і Алены з Гальшанскіх. Меў братоў Мікалая і Андрэя.

Займаў шэраг высокіх дзяржаўных пасадаў, у тым ліку падкаморыя бельскага (1566—1569). Па смерці караля і вялікага князя Стэфана Баторыя быў сярод прыхільнікаў абрання на сталец цара маскоўскага Фёдара Іванавіча і складання уніі з Маскоўскай дзяржавай. У 1587 падтрымаў кандыдатуру Жыгімонта Вазы. У 1591 дэпутат на трыбунал скарбовы ў Вільні.

Быў сябрам праваслаўных брацтваў у Вільні і Львове, выступаў супраць ганенняў на кальвіністаў. Быў фундатарам царквы ў Багданаве.

Дзеці ад першага шлюбу з брацлаўскай кашталянкай Марынай Капустай:

• Андрэй (? — 1610), староста гомельскі
• Мікалай (каля 1558 — 1638), ваявода новагародскі
• Павел Стэфан (1565 — 1635), падканцлер літоўскі
• Барбара, жонка чашніка вялікага літоўскага Пятра Валовіча, якая пасля смерці мужа прыняла манаскі хрост і жыла ў кляштары базыліянаў у Вільні;
• Соф'я Агата (Агаф'я), першы раз выйшла за гарадзенскага канюшага Пятра Гайку, а другі — за берасцейскага падкаморыя Мікалая Паца;
• Рэгіна (ці Ганна), жонка слонімскага маршалка Рыгора Трызны.

Другі шлюб з Апалоніяй Друцкай-Сакалінскай быў бяздзетным.

Генеалогія

Іван Сямёнавіч Сапега (каля 1450 — 1517)

NN

Юрый Гальшанскі-Дубровіцкі (каля 1480 — 1536)

Марыя Сангушка

Павел Іванавіч Сапега (каля 1490-1579)

Алена Гальшанская-Дубровіцкая (? — да 1557)

Марыя Капуста (? — каля 1570)

Багдан Паўлавіч Сапега (каля 1530-1593)

Палонія Друцкая-Сакалінская (? — пасля 1587)

Андрэй Сапега (? — 1610)

Мікалай Сапега (каля 1558 — 1638)

Павел Стэфан Сапега (1565 — 1635)

Зноскі

1. Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі — Мн.: Віктар Хурсік, 2017. — С. 87. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q122382124"></a>
2. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 114.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>
3. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. VIII, Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2020. — С. 96. — ISBN 978-83-65880-89-5
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q11686050"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q122406341"></a>
4. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. IV, Ziemia smolenśka i województwo smolenśkie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003. — С. 87. — 412 с. — ISBN 83-7181-279-5
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q123694190"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q11686050"></a>

Літаратура

• Грыцкевіч А. Сапегі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 547. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.

Спасылкі

• Генеалогія магнацкіх радоў Рэчы Паспалітай Архівавана 21 верасня 2013.