Са студзеня 1918 года — у Менску, старшыня бюро Мінскай групы СДКПіЛ. У час нямецкай акупацыі (канец лютага — снежань 1918) член Менскага падпольнага райкама РКП(б), са жніўня 1918 года член краявога камітэта камуністычных арганізацый Беларусі і Літвы. Са снежня 1918 года начальнік Менскай гарадской міліцыі, загадчык Менскага губернскага аддзела ўпраўлення ўнутраных спраў, член Менскага губернскага ваенна-рэвалюцыйнага камітэта. З лютага 1919 года камісар 52-й (Заходняй) стралковай дывізіі. За польскай акупацыяй, у пачатку 1920 года арганізатар партызанскага руху ў Менскай губерні, з траўня 1920 года начальнік палітычнага аддзела 57-й стралковай дывізіі. У ліпені — жніўні 1920 года старшыня Гродзенскага ВРК.
Член ЦБ КП(б)Б у 1920—1924 гадах, член ЦК КП(б)Б у 1925—1932 гадах, член ЦК КПЗБ у 1926—1935 гадах, член ЦК КПП з 1930 года, член ЦВК СССР у 1925—1929 гадах, член ЦВК БССР у 1920—1931 гадах, член Прэзідыума ЦВК БССР у 1922—1924 гадах.
Пазней у Маскве, старшыня кантрольна-інспектарскай групы Цэнтральнага ўпраўлення Наркамата шляхоў зносін СССР. 9 ліпеня 1937 года арыштаваны ў Маскве па адрасе вул. Серафімовіча, 2 (Дом урада), кв. 218. Абвінавачаны ў здрадзе радзіме і ўдзеле ў контррэвалюцыйнай тэрарыстычнай арганізацыі[1]. Расстраляны 3 лістапада 1937 года на палігоне Камунарка[2]. Пасмяротна рэабілітаваны ў 1955 годзе.