Ірына Яўгенаўна Задаяная (укр.: Задаянна Ірина Євгеніївна, 19 лістапада 1962, Кіеў — 10 чэрвеня 2005, Кіеў) — украінская артыстка балета, балетмайстар, заслужаная артыстка УССР (1991).[1]
Біяграфія
Нарадзілася 19 лістапада 1962 года ў Кіеве.
У 1980 годзе скончыла Кіеўскае харэаграфічнае вучылішча. Вучаніца Г. М. Кірылавай.
З 1980 года — артыстка балета Кіеўскага тэатра оперы і балета імя Т. Шаўчэнкі.
На сцэне тэатра дэбютавала ў чацвёрцы сябровак у нядаўна пастаўленым балетмайстрам А. Вінаградавым (руск.) (бел. балеце «Марная засцярога (руск.) (бел.». Пачаўшы з кардэбалета, імкліва прайшла шлях да салісткі і ўжо праз два гады выконвала такія партыі як Русалка ў «Лясной песні (руск.) (бел.» і Эфі ў «Сільфідзе (руск.) (бел.». Танцавала на сцэне тэатра 20 гадоў.[2]
З 2001 года — галоўны балетмайстар Нацыянальнага драматычнага тэатра імя Івана Франко (руск.) (бел..
14 чэрвеня 2008 года Нацыянальная опера Украіны прысвяціла памяці Ірыны Задаянай балетны спектакль «Лебядзінае возера» П. Чайкоўскага.[2]
Творчасць
Балерына лірыка-рамантычнага плана. Мяккая пластыка, лірычнасць злучаліся ў выканальніцкай манеры І. Задаянай з уменнем выказаць драматычнасць выявы, яго духоўную сутнасць.[3]
Сярод партый Адэта-Адылія, Аўрора («Спячая прыгажуня»), Клара («Шчаўкунок»), Жызель, Фрыгія («Спартак»), Джульета («Рамэа і Джульета» у харэаграфіі А. Шэкеры), Кітры («Дон Кіхот»), Сільфіда, Эфі («Сільфіда» Х. Левенсхольда ў харэаграфіі А. Бурнанвіля ў рэдакцыі Э. М. фон Розен), Мілуша («Вольга» Я. Станковіча (руск.) (бел. ў харэаграфіі А. Шэкеры), Шырын («Легенда пра каханне»), Муха-Цакатуха, Сванільда («Капелія»)[4] і іншыя.
Паставіла танцы ў драматычных спектаклях: «Трагікамедыя аб нядзелі мёртвых» Г. Каніскага (2002), «Буквар свету» Р. Скаварады (2002), «Мама, ці Нясмачнае тварэнне» С. Віткевіча (2003), «Наталка Палтаўка» І. Катлярэўскага (2005).
Зноскі
| |
|---|
| Генеалогія і некрапалістыка | |
|---|
.svg){kind=small}
