IPhuck 10

iPhuck 10
Жанр	дэтэктыўны раман (фантастыка)
Аўтар	Віктар Пялевін
Мова арыгінала	руская
Дата напісання	2017
Дата першай публікацыі	26 верасня 2017
Выдавецтва	Эксмо
Папярэдні	Лямпа Мафусаіла, або Крайняя бітва чэкістаў з масонамі
Наступны	Таемныя віды на гару Фудзі
ISBN	978-5-04-089394-2

«iPhuck 10» — пятнаццаты раман Віктара Пялевіна, які быў напісаны ім у 2017 годзе і выйшаў 26 верасня таго ж года ў выдавецтве «Эксмо». За гэты раман аўтар атрымаў прэмію Андрэя Белага^[1].

Сюжэт

Апісваны свет канца XXI стагоддзя складаецца з абласцей Пэйсы (або Прамежнасці) і новай Канфедэрацыі (пераемнікі ЗША), еўрапейскага Халіфата (захопленай ісламістамі Еўропы), Расіі і ўсходняй звышдзяржавы. Людзі ўжо амаль не займаюцца цялесным сексам з-за небяспечнага штаму віруса Зіка і таму, што гэты працэс прапагандуецца як неэтычны. Паўсюдна распаўсюджаны віртуальны секс з выкарыстаннем спецыяльных прылад — андрагінаў і айфакаў^[2].

Раман апавядае пра камп'ютэрны паліцэйска-літаратурны алгарытм «ZA-3478/PH0 бильт 9.3», імя якому Парфіры Пятровіч. Ён займаецца расследаваннем злачынстваў і разам з тым піша раман.

«iPhuck 10» — назва аднаго з яго раманаў, а таксама назва самай дарогай з існуючых секс-машын таго часу. Дзеянне рамана адбываецца ў Расіі другой паловы XXI^[3] стагоддзя.

Галоўная гераіня рамана, мастацтвазнаўца Маруха Чо (Мара), закахалася ў семнаццацігадовую мадыфікацыю Парфірыя і выкарыстоўвае алгарытм ў сваіх мэтах, выкупіўшы яго ў пажыццёвае карыстанне ў паліцэйскага кіравання^[2]. Мара і Парфіры аглядаюць творы сучаснага мастацтва, набытыя часцяком нелегальна. Пасля высвятляецца, што Мара з камандай аднадумцаў, якія загінулі ў мінулым, стварыла штучны інтэлект, здольны генераваць творы мастацтва. Продажы гэтых твораў прыносяць Мары значныя даходы, але пры гэтым увесь час існуе небяспека выяўлення падробкі.

Парфіры позна выяўляе рэальныя намеры Мары ў адносінах да яго і практычна знішчаецца, паспеўшы захаваць рэзервовую копію свайго алгарытму. Кавалкі яго кода паглынаюцца створаным ШІ ў вобразе дзяўчыны Жаны, якую Мара лічыла страчанай.

Меркаванні крытыкаў

Па адзнацы літаратурнага крытыка Галіны Юзэфовіч, гэта «дзіўны, глыбокі і хвалюючы раман, які сплаўляе розум і пачуццё ў нейкай зусім новай для Пялевіна (ды, мабыць, і для ўсёй расійскай прозы) прапорцыі, і вызначана лепшы тэкст аўтара за апошнія гады — ва ўсякім выпадку, самы інтэлектуальна захапляльны»^[3].

Таксама адзначаецца багацце сюжэтаў, звязаных з сексуальным гвалтам, і адсылак, традыцыйных для аўтара^[2].

Зноскі

1. Пелевин стал лауреатом Премии Андрея Белого
2. Лев Оборин. "О чём новая книга Виктора Пелевина «iPhuck 10»". Ведомости(руск.). Праверана 2018-11-13.
3. "«iPhuck 10»: лучший роман Виктора Пелевина за десять лет: Рецензия Галины Юзефович — Meduza". Meduza(руск.). Праверана 2017-09-28. {{cite news}}: no-break space character у |title= на пазіцыі 46 (даведка)

Спасылкі

• Конец истории. Виктор Пелевин о России после Путина