Наложніца — сталая палюбоўніца, звычайна залежная ад свайго палюбоўніка праз матэрыяльны стан або няволю.
У беларускіх перакладах Бібліі наложніцамі называліся жанчыны старазапаветных патрыярхаў, якія нараджалі іх дзяцей (Хетура). Паводле Бібліі, у цара Саламона было 300 наложніц (3Цар.11:3).
З летапісаў вядома пра 700 наложніц кіеўскага князя Уладзіміра Святаславіча[1], аднак, ёсць сумненні ў пэўнасці гэтых звестак.
