Карацкая аўтаномная акруга ( корякск. Чав'чываакруг ; Каракія ) - былы суб'ект Расійскай Федэрацыі на Далёкім Усходзе Расіі . 1 ліпеня 2007 Каракская аўтаномная акруга і Камчацкая вобласць аб'ядналіся ў Камчацкі край . На дадзены момант Каракская аўтаномная акруга знаходзіцца ў складзе Камчацкага краю як Каракская акруга .
Межыў на поўначы з Чукоцкай аўтаномнай акругай і Магаданскай вобласцю, з поўдня - з Камчацкай вобласцю . Адміністрацыйны цэнтр - пгт Палана .
Гісторыя
Адміністрацыйна была ўтворана 10 снежня 1930 года як Каракская нацыянальная акруга. Была перайменаваная ў Каракскую аўтаномную акругу ў 1977 годзе. Першапачаткова акруговым цэнтрам з'яўлялася сяло Каменскае .
22 ліпеня 1934 года УЦВК пастанавіў уключыць у склад Камчацкай вобласці Чукоцкую і Каракскую нацыянальныя акругі .
З'яўляючыся самастойным суб'ектам РФ, Каракская аўтаномная акруга ўваходзіў у склад Далёкаўсходняй федэральнай акругі і Камчацкай вобласці . 23 кастрычніка 2005 года быў праведзены рэферэндум па аб'яднанні Каракскай аўтаномнай акругі з Камчацкай вобласцю . Насельніцтва падтрымала аб'яднанне рэгіёнаў.
З 1 ліпеня 2007 года Камчацкая вобласць і Каракская аўтаномная акруга аб'яднаны ў адзін Камчацкі край, у складзе Камчацкага краю створана адміністрацыйна-тэрытарыяльнае ўтварэнне з асаблівым статусам - Каракская акруга .
Геаграфічнае становішча
Карацкая аўтаномная акруга размяшчалася ў паўночнай частцы паўвострава Камчатка, займаючы 60% яго плошчы, прылеглую да яго частка мацерыка і востраў Карагінскі . Амываўся з усходу Берынгавым морам Ціхага акіяна (працягласць берага больш за 1500 км), а з захаду - Ахоцкім морам (працягласць берага прыкладна 1500 км).
Адлегласць ад адміністрацыйнага цэнтра Палана да Масквы — 6 263 км (па прамой) [2], да Петрапаўлаўска-Камчацкага — 950 км (на ўсюдыходзе) [3] .
Клімат, прырода і сейсмічная абстаноўка
Клімат суровы, субарктычны, на ўзбярэжжах - марскі, ва ўнутраных раёнах - кантынентальны. Зіма працяглая, снежная і марозная, сярэдняя тэмпература студзеня ад -14 °C на ўсходнім узбярэжжы да -23 °C у цэнтры паўвострава. Лета кароткае, прахалоднае і дажджлівае, сярэдняя тэмпература ліпеня +10 °C…+14 °C. Сярэдняя колькасць ападкаў ад 300 да 700 мм за год.
Прырода разнастайная: сярэднія горныя хрыбты з ледавікамі, прыбярэжныя сопкі, шырокія прасторы лесатундры і тундры, месцамі шматгадовая мерзлата. Тысячы рэк і азёр, багатых рыбай (кета, гарбуша, галец, харыус, фарэль); дзясяткі розных відаў жывёл (мядзведзь, лось, снежны баран, заяц, пясец, собаль і інш. ), сотні відаў лясных і вадаплаўных птушак. У тундры на пашах пасуцца алені.
Асноўныя рэкі: Пенжына (працягласць 713 км), Таловка (458 км), Вывянка (395 км), Пахача (293 км), Апука (296 км), Укэлаят (288 км). Азёры: Талоўскае (44 км²), Паланскае (28 км²).
Горныя хрыбты: Сярэдні, Ветвейскі, Пенжынскі, Пахачынскі, Алютарскі і інш. Вышыні: г. Хувхойтун (2613 м), г. Ледзяная (2562 м), г. Вострая (2552 м). г. Шышаль (2531 м), сопка Тылеле (2234 м).
Запаведнікі: Каракскі прыродны запаведнік, які ўключае мыс Гавена, бухту Лаўрова і Парапольскі дол (327 тыс. га); прыродныя заказнікі - востраў Карагінскі (193 тыс. га), рака Марошачная (150 тыс. га), рака Белая (90 тыс. га), возера Паланскае (88 тыс. га), лагуна Каазарак (17 тыс. га), Утхолок ( 50 тыс. га).
Помнікі прыроды: Паланскія геатэрмальныя крыніцы, бухта Анастасіі, кс. Маньчжур, Лістоўнічны лес, аметысты ракі Шаманка і інш.
У 2006 годзе на тэрыторыі акругі адбыўся магутны Алютарскі землятрус, ад якога пацярпелі населеныя пункты, у першую чаргу, Алютарскага раёна.
Прыродныя рэсурсы
Карысныя выкапні : нафта, прыродны газ, вугаль, рудныя паклады каляровых металаў ( медзі, нікеля, волава, ртуці ); даліны россыпы плаціны і золата .
Эканоміка
Асноўныя галіны: рыбная прамысловасць (здабыча і перапрацоўка рыбы і морапрадуктаў), сельская гаспадарка, аленегадоўля, здабыча вугалю і каляровых металаў, электра энергетыка, транспарт, турызм .
Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел
Раёны
- Карагінскі раён (паўднёвы ўсход)
- Алютарскі раён (паўночна-усход)
- Пенжынскі раён (паўночна-захад)
- Цігільскі раён (паўднёвы захад)
Муніцыпальныя ўтварэнні
На 1 студзеня 2007 года на тэрыторыі Каракскай аўтаномнай акругі існавала 33 муніцыпальныя ўтварэнні: гарадская акруга і 4 муніцыпальныя раёны, якія ўключаюць адно гарадское і 27 сельскіх паселішчаў:
СМІ
2 лістапада 1937 года выйшла ў свет газета Каракскай нацыянальнай акругі "Народаўладдзе". Першапачатковая назва "Каракскі бальшавік". З 1953 года пад назвай "Каракскі камуніст". З 1 студзеня 1991 года сучасная назва [4] .
Нататкі
Спасылкі
.png)
