| Звесткі ў артыкуле або некаторых яго раздзелах пададзены станам на да прыняцця закона: гл. у тэксце «з прыняццем закона», «законапраекта» Вы можаце дапамагчы праекту, абнавіўшы іх і пасля прыбраўшы гэты шаблон. |
Закон Украіны «Аб адукацыі» (укр.: Закон України «Про освіту») — закон, які вызначае прававыя асновы арганізацыі і дзейнасці навучальных устаноў. Паводле закону, мовай адукацыі ва Украіне ёсць украінская мова. Прыняты 5 верасня 2017 года.
Кароткі змест
У навучальных установах з гэтага часу будуць выкладаць на ўкраінскай мове. Вучням і студэнтам нацыянальных меншасцяў і карэнных народаў гарантуецца права навучання на роднай мове. А для яго рэалізацыі будуць створаны асобныя класы.[1]
Школа будзе трохузроўневая: пачатковая — 4 гады, уводзіцца з 2018 года, базавая сярэдняя адукацыя — 5 гадоў (гімназіі), уводзіцца з 2022 года, профільная сярэдняя адукацыя — 3 гады (ліцэі і ўстановы прафесійнай сярэдняй адукацыі), уводзіцца з 2027 года.
З прыняццем закона менавіта дырэктар будзе прымаць на працу настаўніка — а не адпаведнае ўпраўленне адукацыі. Вызваляць ад пасады будзе таксама дырэктар.
Упраўленні адукацыі таксама не будуць удзельнічаць у распрацоўцы і рэалізацыі складнікаў вучэбнай праграмы, не будуць кантраляваць выкананне законаў і абавязковае выкананне Дзяржстандарту і не будуць ўмешвацца ў фарміраванне педагагічнай нагрузкі настаўніка ці настаўніцы — усё гэта цяпер будзе адбывацца на ўзроўні школы.
Атэстацыю школ новы закон цалкам ліквідуе. Як і інспекцыі раённых упраўленняў адукацыі.
Дырэктар школы будзе прызначацца па конкурсе раз у 6 гадоў. Ён можа займаць пасаду не больш дзвюх кадэнцый. Пры гэтым камісія, якая будзе прымаць адпаведнае рашэнне, будзе складацца ў тым ліку з настаўнікаў гэтай навучальнай установы. Акрамя іх, такая камісія павінна ўключаць наступных прадстаўнікоў: заснавальніка школы, грамадскага аб’яднання бацькоў вучняў установы, грамадскае аб’яднанне дырэктараў школ гэтай мясцовасці.
Закон прадугледжвае, што ўсе настаўнікі павінны ўдзельнічаць у пасяджэннях педагагічных рад. Такім чынам, усе настаўнікі будуць прыцягнуты да прыняцця кіраўніцкіх рашэнняў сваёй школы. Педрада плануе працу ўстановы, ўхваляе адукацыйныя праграмы, абмяркоўвае пытанні павышэння кваліфікацыі настаўнікаў, мае права ініцыяваць правядзенне пазапланавага інстытуцыйнага аўдыту установы і абмяркоўвае механізмы забеспячэння акадэмічнай дабрачыннасці ў сваёй школе.
Уся інфармацыя аб рэсурсах школы (фінансавыя, матэрыяльныя і кадравыя) павінна быць апублікаваная анлайн.
Настаўнік больш не будзе абавязаным слухаць лекцыі ў Інстытуце паслядыпломнай педагагічнай адукацыі (ІППА). Настаўнікі за свой кошт аплочваюць наведванне тых трэнінгаў, якія лічаць патрэбнымі для сваёй працы.
Артыкул 59 законапраекта дае настаўнікам магчымасць самастойна выбіраць, у якой форме і дзе менавіта павышаць сваю кваліфікацыю. Настаўнікі самі аналізуюць, якім чынам яны жадаюць павысіць кваліфікацыю. Пасля гэтага яны падаюць заяўку ў адміністрацыю школы. Тады збіраецца Педагагічная рада — і вырашае, каго і куды накіроўваць на павышэнне кваліфікацыі.
Тады Педрада прымае рашэнні. Далей, згодна з гэтым планам, настаўнікі наведваюць курсы, семінары або трэнінгі — а сродкі на іх аплату пералічвае школа (а не ўпраўленне адукацыі). Закон дазваляе іншым фізічным і юрыдычным асобам фінансаваць такія курсы для настаўнікаў.
Закон прадугледжвае магчымасць добраахвотнай сертыфікацыі настаўнікаў.
Новы закон прадугледжвае мінімальную зарплату настаўніка ці настаўніцы ў памеры не менш за 4 пражытачнага мінімуму для працаздольных асоб. Гэта значыць педагог найніжэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі можа атрымліваць 6736 грыўняў.[2]
Гл. таксама
Зноскі
