Гданьская бухта (Гданьскі заліў, Данцыгская бухта, польск.: Zatoka Gdańska; кашубск.: Gduńskô Hôwinga; ням.: Danziger Bucht) — заліў у паўднёва-заходняга часткі Балтыйскага мора. Размешчаны паміж Земландскім паўвостравам (на ўсходзе) і паўвостравам Хель (на захадзе). Адкрыты на поўнач, удаецца ў мацярык на 74 км. Шырыня ля ўваходу 107 км. Глыбіня да 115 м у цэнтральнай частцы.[1]
Названы па размешчаным на яе берагах горада Гданьску.
У заліў упадае рака Вісла і мноства іншых меней буйных рэк. Воды Прэголі праз Калінінградскі заліў (які аддзяляецца Балтыйскай касой) і Балтыйскі праліў таксама паступаюць у Гданьскую бухту. Межы бухты адзначаюцца мысамі Таран (на ўсходзе) і Разеве (на захадзе). На паўночным захадзе заліва Пуцкі заліў, які аддзелены Хельскай касой.[2]
Прылівы велічынёй ад меней 0,1 м, змяшаныя. Салёнасць меней 8 ‰.[1]
Зіма 1929 года адзначана рэкордна нізкай тэмпературай — мінус сорак градусаў (Стр.9[3]). Заліў цалкам замерз да паўвострава Хель.
На беразе Гданьскага заліва размешчаны буйныя гарады-порты Гдыня, Гданьск, Балтыйск.
