Валія — кароль вестготаў паміж 415 і 419 гадамі, прадстаўнік дынастыі Балты.
Змяніў на пасадзе Атаўльфа і Сігерыка, якія ў тым жа годзе былі забіты.
Валія са сваім войскам жадаў авалодаць часткай Афрыкі, аднак задумка не ажыццявілася і ён вярнуўся ў Галію. Пасля чаго Валія быў змушаны пайсці на мірныя перамовы з Рымскай імперыяй і вярнуць рымскаму імператару Ганорыю яго сястру Гала Плацыдзію, якая знаходзілася ў знатных закладніках яшчэ ў караля вестготаў Аларыха.
У сутнасці, быў адноўлены дагавор 413 года, па якім вестготы атрымалі дазвол пасяліцца ў Аквітаніі, у якасці федэратаў імперыі. Выконваючы абавязкі федэратаў, вестготы выступілі ў паход супраць аланаў і вандалаў-сілінгаў у Іспаніі і паміж 416 і 418 гг. у значнай ступені знішчылі іх асноўныя сілы.
Таксама ён перанёс свой палац у Тулузу, якая застанецца сталіцай вестгоцкай дзяржавы да канца V стагоддзя.
Пасля смерці Валіі ўлада перайшла да Тэадорыха I[1].
Зноскі
Спасылкі