Пасля падпісання Украінай і Расіяй сепаратных мірных дагавораў з Цэнтральнымі дзяржавамі ў Брэсце адпаведна 9 лютага і 3 сакавіка 1918 года (гл. Брэсцкі мір, Украіна-Цэнтральныя дзяржавы і Брэсцкі мір), адзінай дзяржавай, якая заставалася ў стане вайны супраць Цэнтральных дзяржаў на Усходнім фронце, заставалася Румынія. Асноўная тэрыторыя краіны была акупавана праціўнікам яшчэ ў 1916 годзе, адразу па ўступлення Румыніі ў вайну.
16 лютага (1 сакавіка)1918 Румынія ўступіла ў Бухарэсце ў перамовы з міністрамі замежных спраў Цэнтральных дзяржаў аб сепаратным міры. [1] Паводле заключанага дагавора Румынія вяртала Балгарыі атрыманую па дагаворы 1913 года Паўднёвую Дабруджу з дадатковыямі выпраўленнямі мяжы на карысць Балгарыі. Над Паўночнай Дабруджай усталёўваўся кандамініум дзяржаў Чацвярнога саюза, якія абавязваліся забяспечыць Румыніі гандлёвы шлях да Чорнага мора па лініі Чернаводэ — Канстанца. Румыніі таксама прыйшлося аддаць Аўстра-Венгрыі кантроль над праходамі ў Карпатах. Акрамя таго, Румынія перадавала Германіі ў канцэсію на 90 гадоў нафтапромыслы.
↑ История дипломатии под ред. акад. В. П. Потёмкина. Т. 2, Дипломатия в новое время (1872—1919 гг.). ОГИЗ, М. — Л., 1945. Гл. 15, Брестский мир. Стр. 352—357.