Іпа́цьеўскі летапіс — адзін з найстаражытнейшых усходнеславянскіх летапісных збораў. Найважнейшая з дакументальных крыніц па гісторыі Русі ў спісе 1420-х гг. Добра вядомы ў Вялікім Княствам Літоўскім, быў выкарыстаны аўтарамі Хронікі Вялікага Княства Літоўскага і Хронікі Быхаўца. Таксама вядомыя іншыя спісы збору. Ёсць меркаванні, што гэта адзіны помнік пісьменнасці, у якім захаваліся ўрыўкі страчанага Полацкага летапісу.
Збор складаецца з трох частак:
Летапіс атрымаў сваю назву ад месца знаходжання — Іпацьеўскі манастыр пад Кастрамой. Іпацьеўскі летапіс знайшоў расійскі гісторык М. М. Карамзін.
Спасылкі
