Toponim (q.yun. τόπος – yer + ὄνυμα[1] — ad) — Yerdəki təbii obyektin və ya Yer üzündə insanın yaratdığı obyektin xüsusi adını bildirən onimlər kateqoriyası. Toponimləri onomastikanın bir qolu olan toponimika elmi öyrənir.
Elementləri
İrandilli
Türkdilli
- ağay, ağac – Qoş-Ağac, Sarıağac
- ağ;[4][5] mola – qəbir (Akmola)
- alma – Almatı, Almalıq
- altın – Altıntaş, Altıntu
- balıq – Qarabalıq, Balaklava
- baş – Başqırdıstan, Qarabaş
- dağ – Ayudağ, Qaradağ, Uluq-Dağ
- elqa – çay[6] (Koelqa, Sak-Elqa
- qara – Karatau
- kol, kul, xol, qoyul – göl (İssık-Kul)
- kum – qum, səhra (Qızılqum, Qaraqum)
- qızıl – qırmızı (Qızıl)
- sarı – Saryözek, Saratov – sarı + tau sözlərindən
- su (suq) – Mras-Su
- tau – Yamantau
- daş – Daşkənd
- temir, timer – dəmir (Temirtau)
- yana, jana – yeni (Yanaul), (Janatas)
- çeşmə – bulaq (Çişma-Baş, Çişmı)
- har – qar və ya buz (Xarabad)
İstinadlar