Salvia elegans,[1] ye un arbustu perenne orixinariu de Méxicu y Guatemala. Habita nos montes de pinu-encino de Mesoamérica ente los 1.800 y 2.700 metros.[2]
Vista de la plantaFueyesComo planta ornamentalFloresDetalle de la flor
Descripción
S. elegans tien flores coloraes tubulares y un arume curioso nes fueyes que ye similar a la piña. Produz numberosos y frondosos tarmos erectos y floria a finales de seronda. Les flores coloraes son curiosos pa los colibríes y caparines. Nel monte templáu de les tierres altes nel centru de Méxicu, S. elegans resultó ser una de les trés especies más visitaes polos colibríes.[3] Trátase d'una planta de día. La dómina de floriamientu en Méxicu ye d'agostu d'equí p'arriba; más al norte, ye posible que nun florie la flor hasta'l final de seronda, y si nun hai xelaes, puede floriar hasta la primavera.
Cultivu
En cultivu, S. elegans algama un tamañu de 1,2 a 1,5 m d'altor, colos raigaños que s'estienden so tierra pa formar un grupu grande. Les pálides fueyes de color mariellu-verde tán veteaes, y cubiertes de pelos finos. Tien de seis a doce flores escarlates que crecen en verticilos, con una llarga inflorescencia que floria gradualmente y mientres un periodu de tiempu enllargáu. Con una fuerte xelada, la planta va morrer hasta'l suelu y volver crecer na primavera siguiente. S. elegans introducir na horticultura de 1870.[2]
La variedá "melón del miel", que tien el mesmu arume de la piña nes fueyes, los floriamientos prodúcense tempranes nel branu, en llugar de na seronda.[2]
Usos
Les fueyes y flores de S. elegans son comestibles.[4] La planta utilízase llargamente na medicina tradicional mexicana, especialmente pal tratamientu de l'ansiedá, y tamién pal amenorgamientu de la presión arterial. Anque la información científica sobre estes propiedaes melecinales ye escasa, un estudiu preliminar sobre los mures atopó sofitu pa la planta potencialmente por tener propiedaes antidepresives y ansiolíticas.[5]S. elegans tamién se demostró que tienen un efeutu, dependiente de la dosis, antihipertensivo, atribuyíu a la so aición como un antagonista de los receptores de angiotensina II y el inhibidor de la enzima convertidora de angiotensina.[6]
Salvia: nome llatín de la "salvia", que procede del llatínsalvus, que significa "salú" o salveo, que significa a "curar", aludiendo a les virtúes melecinales de les plantes d'esti xéneru.
↑Lara, Carlos (Mar 2006). «Temporal dynamics of flower use by hummingbirds in a highland temperate forest in Mexico». Ecoscience13 (1): páxs. 23. doi:10.2980/1195-6860(2006)13[23:TDOFUB]2.0.CO;2.
↑Hanson, Beth (2001). Gourmet Herbs. Broolyn Botanic Garden, páx. 90. ISBN 978-1-889538-21-1.
