Realizó'l Bachilleratu nel C.D.P. La Sagrada Familia y nel cursu 1974/1975 empezó los sos estudios universitarios nel Colexu Universitariu de Córdoba. En 1980 llicencióse en Derechu pola Universidá de Sevilla
En 1974 ingresó en PCE, afiliándose a Comisiones Obreres en 1978. Al términu de la so carrera universitaria, integrar na asesoría xurídica del sindicatu hasta 1985, añu nel que, xunto a otros compañeros, montó un bufete dedicáu a temes mercantiles, llaborales y matrimoniales. En 1987, y en siendo escoyida conceyal del Conceyu de Córdoba por Izquierda Xunida (IX), abandonó'l bufete.
Foi escoyida alcaldesa de Córdoba en 1999 por cuenta de un pactu col PSOE (Izquierda Xunida llogró nueve conceyales y el PSOE seis; superando los 14 conceyales del Partíu Popular), repitiendo en 2003, esta vegada yá en solitariu al ganar les eleiciones municipales col 41,8% de los votos y 13 conceyales (frente a los 12 del Partíu Popular y 4 del PSOE). Nes eleiciones municipales de 2007, la so candidatura quedó, como en 1999, de segundes, tres el Partíu Popular, con un 35,53% de los votos y 11 conceyales (frente a 14 del PP y 4 del PSOE). El 16 de xunu foi escoyida de nuevu alcaldesa gracies a un nuevu pactu col PSOE.
Caltuvo una postura crítica frente a delles de les polítiques de la so coalición como'l papel d'Ezker Batua Berdeak (el referente d'Izquierda Xunida nel País Vascu) nel Gobiernu Vascu o la participación de EBB nel gobiernu municipal d'Aición Nacionalista Vasca pa gobernar en Mondragón tres les municipales de 2007. Tamién cuestionó l'allugamientu negativu d'IX con al respective de la Constitución Europea. Foi unu de los sofitos de Gaspar Llamazares como coordinador xeneral de la coalición y caltuvo frecuentes enfrentamientos cola ala más anticapitalista de la coalición, destacar como la única cara visible d'Izquierda Xunida que se declaraba partidaria de la monarquía parllamentaria. Foi miembru del Conseyu Políticu Federal, de la Presidencia Federal y de la Comisión Executiva d'Izquierda Xunida, de la que yera responsable de rellaciones institucionales, responsabilidá qu'anovó na IX Asamblea (2008) y de la que cesó al peracabase'l so pasu al gobiernu andaluz.[4] Dende 2003 ye vicepresidenta segunda de la Federación Española de Conceyos y Provincies.
Tres les males resultancies eleutorales d'Izquierda Xunida nes eleiciones xenerales de 2008, el so nome foi mentáu como posible reemplazu de Gaspar Llamazares, anque ante la imposibilidá de que pudiera ganar la fraición de la que formaba parte llamada IX Abierta, Rosa Aguilar refugó tal posibilidá.[5] Sicasí, la so situación d'enfrentamientu con sectores d'IX agravar al revelar que votara a la candidata socialista al Senáu, Maribel Flores.[6] A pesar d'estos enfrentamientos con sectores locales d'Izquierda Xunida, Rosa Aguilar participó na IX Asamblea n'avientu de 2008, formando parte de la corriente "llamazarista", calteniendo les sos responsabilidaes como coordinadora del área de rellaciones institucionales.
Conseyera d'Obres Públiques y Vivienda
El 23 d'abril de 2009, Rosa Aguilar aceptó'l cargu como conseyera nel nuevu gobiernu de la Xunta d'Andalucía, presidíu pol socialistaJosé Antonio Griñán, socesor de Manuel Chaves nel gobiernu de la Xunta, abandonando la so militancia n'Izquierda Xunida y nel conceyu de Córdoba, del que yera'l so primera edil y xuniéndose al gobiernu como independiente. Esti fechu provocó una gran irritación na directiva d'Izquierda Xunida, calificándolo de "error personal inxustificable" y pasó a ser considerada un tránsfuga más de la llarga llista de cargos que pasaron d'Izquierda Xunida al PSOE.[7]
El so momentu más difícil nel cargu asocedió en 2011, cola apaición d'un biltu del síndrome urémico hemolítico n'Alemaña, causáu por una bacteria fecal, E. coli, que provocó 32 muertes. Nun primer términu, les autoridaes xermanes culpabilizaron al pepinu d'orixe andaluz. L'acusación contra l'agricultura española demostróse falsa.[10]