| Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables.
Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Roberto Fiore}} ~~~~ |
Roberto Fiore (1936 – 9 de xunetu de 2006, Buenos Aires) foi un reconocíu actor secundariu de teatru, cine y televisión arxentín, reconocíu poles sos entrañables personaxes.
Biografía
Roberto Fiore, moteyáu El Tano Fiore o Pascualino, dedicar en más de 50 años a l'actuación interpretando roles mayormente de repartu en tires de telenoveles y películes, infantiles, comedies, drames y policiales. Ente los sos numberosos papeles destacar dende un padre, un güelu hasta un médicu, ente munchos otros.
Con unos antioyos cuadraos y el so bigote canoxu fueron les sos traces distintives a la de componer los sos personaxes. Interpretó numberosos roles en teatru como'l protagonista de El Biombu de Jorgelina Louvet que-y valió'l Premiu Bertolt Brecht como Meyor Actor nel Festival Mundial de Pelotas (Brasil). Integró el repartu del Teatru Nacional Cervantes onde realizó numberoses obres tales como: Ma Culepina, Los silencios de Pedro Vargas, L'abanicu, Hamlet, Martín Fierro, Edipo Rei, El sombreru de paya d'Italia, El conventillo de la Paloma y Edipo en Colonu. Tamién podemos recordar el tíu Max de Réquiem pa un vienres a la nueche o'l so llabor en Casino o Morochos de New York. Interpretó, amás, al Tano de El to trubiecu foi un conventillo, trabayu pol que ganó'l premiu Carlos Meyor Actor de repartu, ya inclusive al Tevvy de El violinista nel teyáu, reemplazando nada menos que a Pepe Soriano na xira internacional. Ente munchos otros, integró los elencos de Rumores (direición Ricardo Darín), Y los mios pantalones, ónde tán?, Tovarich (con Mirtha Legrand (direición Rodolfo Graziano), Zorba, el griegu, Lo que me costar l'amor de Laura d'Alejandro Dolina, El Gran Dios Kurt, ente otres. Foi nomáu al Premiu Estrella de Mar como meyor actor de repartu pol so llabor en Perdíos en Yonkers de Neil Simon con direición de China Zorrilla. En televisión trabayó en numberosos programes, dende Telecómicos a Peor ye Nada, nel que se llució nos cinco temporaes de la mano del so amigu, Jorge Guinzburg. Sicasí, el so llabor televisivu tomó programes tan variaos como La Muyer del presidente, La barra d'Alejandro Dolina, Un cortáu hestories de café, Cosa Xulgada, Los cien díes d'Ana, Celeste, siempres Celeste, Monte Rusu, Les Busques, Amigovios, Floricienta, Gasoleros, Muyeres asesines, etc. Finó a los setenta años, víctima d'un infartu. Ye padre de l'autora televisivo y teatral Gabriela Fiore.
Vida privada
Tuvo casáu por delles décades con una muyer ayena al ambiente, con quien tuvo a la so fía l'autora y direutor Gabriela Fiore. Tuvo de xenru al actor y direutor Jorge Nolasco (1958-2017).
Cine
En 1971 fai una película pa televisión Romeo y Julieta con Daniel Fanego y Andrea de la Boca.
En 1973 actuó en Pañu verde.
En 1984 actuó nel filme Cuarteles d'iviernu de Lautaro Murúa.
En 1985 interpretó a un médicu d'una clínica psiquiátrica nel policial La busca, protagonizáu por Rodolfo Ranni, Luisina Brando y Andrea Tenuta.
En 1987 actuó nel drama Sledy oborotnya.
En 1989 vinu Corps perdus con Laura Morante, Gerardo Romano y María Vaner.
Nel añu 1999 actuó en Alma mio nel papel del padre de Valeria (Adriana Salonia) protagonizada por Araceli González y Pablo Echarri y en 2006 en Sensaciones (hestoria del Sida na Arxentina).
Televisión
En tele desempeñar en delles telenoveles y programes humorísticos y melodramáticos con grandes como Jorge Guinzburg, Hilda Bernard y Juan Leyrado.
Debuta en 1970 con Una vida p'amar como Solano, telenovela protagonizada por Gabriela Gili y Juan Carlos Alarcón.
En 1985 llegaría Duru como la roca... fráxil como'l cristal xunto a Selva Alemán y Pablo Alarcón. Nesi mesmu añu trabayó en Momentu d'incertidume xunto a grandes como Rodolfo Ranni, Hilda Bernard y Max Berliner.
En 1991 vieno'l drama'l L'árbol azul con Mónica Gonzaga y Carlos Muñoz. Depués tocó-y un pequeñu episodiu na telenovela Celeste como Ramón.
Depués vinieron otros grandes ésitos televisivos como Como pan caliente por Canal 13 y nel unitariu Verdá Consecuencia nel papel de Pedro, dambos en 1996.
Nel '98 trabayó na comedia Gasoleros por Canal 13 y nel Alas, poder y pasión, esti postreru nel papel del padre de Madalena de neña (María Vaner).
Al añu siguiente fixo encarno a Gustavo Maríes na esitosa Muñeca brava xunto a Natalia Oreiro y Facundo Arana.
Nel 2000 tocó-y el rol del Cocu Santana, el padre del Beto Santana (Sebastián Estevanez), en Les busques de siempre.
Nel 2001 participa en Culpables, apaeciendo nel capítulu 30 como Adolfo Trimarco, el padre de Daniela (Gabriela Toscano).
Les sos últimes apaiciones na pantalla chica fueron nel unitariu Xuegu d'Opuestos: Les regles de la conquista y en Abre los tos güeyos, telenovela protagonizada por Romina Yan y Iván Espeche nel personaxe de Manuel.
Nel 2005 participa en Homes d'honor interpretando a Adolfo, el padre de Eva (Carina Zampini).
Nel 2006 collaboró con un documental esclusivu pa televisión tituláu Sensaciones: Hestoria del SIDA na Arxentina.[2]
Teatru
Nel teatru destacar nel Teatru Nacional Cervantes y el Teatru Xeneral San Martín, tantu nel ámbitu dramáticu, humorísticu y musical:
Premios
- Ganador del Premiu Bertolt Brecht Meyor Actor Principal Festival Internacional de Pelotas (Brasil).
- Ganador del premiu Carlos Meyor Actor de repartu por El to trubiecu foi un conventillo.
- Nomáu Meyor actor de Repartu por Perdíos en Yonquers. (Direición, China Zorrilla)
- Nel 2005 foi-y apurríu'l Premiu Podestá a la trayeutoria de l'Asociación Arxentina d'Actores.[3]
Referencies
