PROFILBARU.COM

João Goulart
25. Presidente de Brasil
16. Vicepresidente de Brasil
38. presidente del Senado Federal del Brasil (es)
38. presidente del Senado Federal del Brasil (es)
15. Vicepresidente de Brasil
Ministru de Trabayu de Brasil
Diputados federales de Río Grande del Sur (es)
Vida
Nacimientu	São Borja, 1 de marzu de 1918
Nacionalidá	Brasil
Llingua materna	portugués
Muerte	Mercedes, 6 d'avientu de 1976 (58 años)
Sepultura	São Borja
Causa de la muerte	enfermedá cardiovascular
Familia
Casáu con	Maria Teresa Fontela Goulart (es)
Fíos/es	João Vicente Goulart
Estudios
Estudios	Universidá Federal de Rio Grande do Sul ; Colegio Anchieta (es)
Llingües falaes	portugués
Oficiu	abogáu, políticu
Llugares de trabayu	Brasilia
Premios	ver Grand Cross of the Order of the Southern Cross ; Order of Naval Merit ; Orden de Río Branco ; Cruz federal de la República d'Alemaña al méritu ;
Creencies
Partíu políticu	Partíu Llaborista Brasilanu

João Belchior Marques Goulart, conocíu como Jango (1 de marzu de 1918, São Borja – 6 d'avientu de 1976, Mercedes) foi'l ventenu segundu presidente del Brasil, país que gobernó ente 1961 y 1964.

Biografía

Yera fíu de Vicente Rodrigues Goulart, propietariu de grandes estensiones de tierres y de Vicentina Marques Goulart, cursó la carrera de Derechu en 1939, na facultá de Porto Alegre. Al acabar los sos estudios dedicar a l'alministración de la facienda familiar. Empecipió la so carrera política dempués del fin del Estado Novo, como diputáu federal en 1950.

De 1953 a 1954, foi ministru de Trabayu mientres el gobiernu de Getúlio Vargas. Foi tamién presidente del Partíu Trabalhista Brasileiro y caltúvose lleal a les polítiques de Getúlio Vargas tendientes a aumentar la intervención del Estáu na economía de Brasil, sosteniendo tamién la elevación de los salarios mínimos percima de les llendes fites pol predecesor de Vargas, Eurico Gaspar Dutra.

Por dos vegaes foi vicepresidente, en 1955 con Juscelino Kubitschek y en 1961, con Jânio Quadros, destacando pola so influencia en favor del intervencionismu estatal y pol so sostenimientu de polítiques de sofitu a la clase obrera por aciu elevación de salarios y obres públiques.

Presidencia

Col arrenunciu de Quadros, el 25 d'agostu de 1961, João Goulart asumió la presidencia de la república, nun réxime parllamentariu, n'axustando coles fuercies armaes y l'oposición de la derecha, nun sistema nel cual el presidente de Brasil suxetar a les decisiones del Congreso (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión)., arrenunciando a diversos poderes.

En 1963, sicasí, foi realizáu un plebiscitu a instancies de Goulart col fin de revocar les restriciones que s'apautaren en 1961. En dichu plebiscitu decidió'l torna al presidencialismu en Brasil, lo cual dio a Goulart mayor poder pa executar los sos proyeutos de reforma: repartu de tierres agrícoles non utilizaes, aumentu del impuestu a la renta, y una esixencia a les empreses multinacionales d'invertir les sos ganancies comerciales en Brasil.

Goulart adoptó midíes socialistes, como la reforma agraria masiva, y otres nel sector de la salú y la educación, destinaes a una campaña d'alfabetización. En política esterior trató de caltener un equilibriu con Estaos Xuníos, pero tamién promovió un acercamientu políticu a los países del Pactu de Varsovia, calteniendo contactos diplomáticos cola XRSS, convidando a les cosmonautes soviéticos a Brasil (incluyida una visita del célebre Yuri Gagarin). Nel planu internu, caltuvo como aliaos a los partíos socialista y comunista (anque ensin integralos dafechu al Gobiernu) y caltuvo frecuentes braceos colos opositores derechiegos.

Nel so gabinete destacáronse Celso Furtado (Planiamientu), Ulysses Guimarães (Industria y Comerciu), Hermes Lima (Rellaciones Esteriores), Darcy Ribeiro (Educación), André Franco Montoro (Trabayu), Eliezer Batista (Mines y Enerxía), Walter Moreira Sales, Carvalho Pinto y San Tiago Dantas (Facienda, la cartera que más cambeos sufrió).

La so política esterior pro izquierdista sollertó a la oposición de derecha nel Congresu, según a les fuercies armaes, les que conducieron al Golpe militar de 1964, cuando foi depuestu poles fuercies armaes con sofitu políticu d'Estaos Xuníos.

Exiliu y muerte

Tres el golpe d'Estáu, y colos sos derechos políticos suspendíos pol AI-1, Goulart se exilió n'Uruguái xunto a la mayoría de los sos collaboradores, y dende ellí alministró les sos faciendes y negocios qu'heredara de la so familia (bienes asitiaos tantu en Brasil como n'Arxentina y Uruguái). Darréu, en 1973, Goulart foi convidáu pol presidente arxentín Juan Domingo Perón pa morar en Buenos Aires, onde tuvo a puntu de sufrir un atentáu per parte de la organización parapolicial d'estrema derecha Triple A. Sollertáu por ello, Goulart cesó toa cooperación col gobiernu arxentín y morrió'l 6 d'avientu de 1976, nel conceyu arxentín de Mercedes, víctima oficialmente d'un ataque cardiacu. Foi soterráu na so ciudá natal, São Borja, en Rio Grande do Sul, anque les noticies del so funeral (al cual allegaron dellos miles de persones) fueron censuraes pola dictadura militar brasilana.

Sicasí, esisten hasta l'actualidá abarruntes per parte de los sos familiares, correlixonarios políticos y otres personalidaes de que Goulart morrió asesináu por axentes de la Operación Cóndor. El 26 d'abril de 2000 el exgobernador de Rio de Janeiro Leonel Brizola sostuvo que João Goulart foi asesináu asemeyándose un ataque cardiacu y que ello debía de ser investigáu. Ello ye que a Goulart nun-y foi realizada una necropsia antes del so entierru, xenerándose asina'l barruntu de que foi envelenáu: Nun m'alcuerdo si usamos Isordil, Adelpan o Nifodin. Consiguimos asitiar un comprimíu nos remedios importaos de Francia. Goulart nun podía ser esamináu mientres 48 hores o esa sustancia sería detectada, reconoció l'uruguayu Neira Barreiro nuna entrevista, ensin saber que taba falando col fíu del ex-presidente de Brasil, que morrió en 1976 cuando taba abellugáu n'Arxentina, na provincia de Corrientes. João Goulart foi soterráu, ensin autopsia, na so ciudá natal de São Borja, nel estáu de Rio Grande do Sul. Barreiro afirma que'l venenu foi preparáu por un médicu legista uruguayu, Carlos Miles, quien más tarde tamién foi asesináu.^[4]

De la mesma, el 23 de xunu de 2000, foi presuntamente asesináu'l ex-pilotu y amigu personal de Goulart, l'uruguayu Rubén Rivero, cuando se dirixía dende Buenos Aires al Uruguái a testificar nun xuiciu qu'implicaba un supuestu robu d'aiciones a una empresa de Goulart por un valor de 20 millones de dólares.^[5]^[6]

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w62f7s4w. Apaez como: João Goulart. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
↑ «Find a Grave» (inglés).
↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 12460725n. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
↑ Páxina 12, Buenos Aires 13 de xineru de 2008
↑ La República (23 de xunu de 2000). «Muerte d'ex piloto de Goulart». Consultáu'l 16 d'abril de 2013.
↑ [1] L'Espectador Uruguayu que denunció homicidiu de Goulart fuxe de Brasil