El eblaíta ye un estinguíu idioma semíticu oriental que se faló nel Tercer mileniu e.C. na antigua ciudá d'Ebla, en Siria. Ta consideráu l'idioma semíticu más antiguu.
L'idioma, estrechamente rellacionáu col acadiu, ye conocíu poles aproximao 17 000 tablillas escrites en escritura cuneiforme y que fueron atopaes ente 1974 y 1976 nes ruines de la ciudá de Ebla. Les tablillas fueron interpretaes en primer llugar por Giovanni Pettinato.
Ver tamién
Bibliografía
- (N'inglés) A. Archi (1987); "Ebla and Eblaite," Eblaitica 1. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pp 7–17.
- (N'inglés) Cyrus H. Gordon (1990); "Eblaite and Northwest Semitic," Eblaitica 2. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pp 127-139.
- (N'inglés) Cyrus H. Gordon (1997); "Amorite and Eblaite," The Semitic Languages. Ed. Robert Hetzron. Nueva York: Routledge. Pp 100-113.
Referencies
Enllaces esternos