Nun sentíu ampliu, significa la condición espiritual. Nesti sentíu, y referíu a una persona, referir a una disposición principalmente moral, psíquica o cultural, que tien quien tiende a investigar y desenvolver les carauterístiques de la so espíritu.[3] Esta decisión implica davezu la intención d'esperimentar estaos especiales de bienestar, como la salvación o la lliberación. Rellaciónase coles mesmes cola práutica de la virtú.
Práutiques espirituales
Per un sitiu ye posible falar de práutiques espirituales ensin tar específicamente so lo que davezu consideramos una relixón entamada, anque xeneralmente nun dexen de ser práutiques tradicionales.[4]
Nel occidente rellacionóse davezu'l términu con doctrines y práutiques satániques, especialmente na perspeutiva de la rellación ente'l ser humanu y un ser cimeru (Dios), según coles doctrines rellacionaes cola salvación de l'alma, anque anguaño amplióse enforma'l so usu, y nun son éstes les úniques formes en que se fai usu del términu.
Dizse tamién d'estilo o formes de vida qu'inclúin perspectives rellacionaes col ámbitu espiritual y les sos práutiques, buscando, por casu, la lliberación. Otros enfoques distintos tamién son posibles: (iniciación, ritu).[5]
Igualmente, puede entendese ensin referencia dalguna a nengún ser cimeru o esterior al ser humanu, utilizándose'l términu pa referise a una "espiritualidá atea", o "ensin dios".[6][7][8]
Na filosofía
Dellos puntos de vista filosóficos utilicen el términu pa faer referencia a la oposición ente materia y espíritu, o ente interioridá y exterioridad.[9]
Sicasí, otra manera, la postura filosófica de los prauticantes del budismu Zen concibe la "unidá" de los opuestos:
Un filósofu, Nishida Kitaro (...) tamién s'apurrió a la práutica Zen, de la que destiló la so concepción filosófica de la "unidá" de los opuestos (espaciu y tiempu, espíritu y materia, autoconciencia y conciencia oxetiva, individuu y mundu).
Dacuando tamién, nel ámbitu lliterariu, el términu obedez namái a aspeutos estéticos y estilísticos.[11]
Referencies
↑Adriaanse, H. J. (1991). Penser la religion: recherches en philosophie de la religion15 (en francés). Beauchense, páx. 292. «-y terme spiritualité est un terme relativement nouveau dont la significativamente esta d'ailleurs largement fluctuante»
↑Louis Sonier (2005). Maison De Vie: Une spiritualité sans dieu.
↑Costa-Lascoux, J.; Lombard, P.; Levaï, I.; Houziaux, A. (2006). Peut-il y avoir une spiritualité sans Dieu?. Éditions de l'Atelier, páx. 15. «la notion de spiritualité est neutre par rapport à celle de foi en Dieu»
↑Roger Marchal. L'écrivain et ses institutions, páx. 497. «La notion de spiritualité, quand elle rencontre la production et l'activité des écrivains, implique outre les enjeux religieux, philosophique et anthropologique, [...] des dimensions proprement littéraires et esthétiques»