Emilio López Tamargo (4 de febreru de 1938, Uviéu – 30 de setiembre de 2009, Uviéu)[1] foi un popular periodista asturianu de los años 1980 y 1990. Como comentarista deportivu, especializar nes narraciones de ciclismu, onde llevó a cabu pa Televisión Española narraciones de les tres Grandes Vueltes.[2] Ta consideráu un periodista históricu de la radio y la televisión n'Asturies,[2] bien reconocíu pol so peculiar estilu.[3] Foi pioneru en delles retresmisiones, como la primer retresmisión radiofónica del Descensu del Sella, la primer retresmisión per televisión de la citada prueba, la primera Vuelta Ciclista a España en color y el primer Tour de Francia en direutu.[4]
Biografía
Emilio Tamargo foi alumnu de la Universidá d'Uviéu, onde empezó les sos primeres esperiencies radiofóniques.[5] En 1957 empieza a trabayar para Radio Oviedo en programes de conteníu variáu, y en 1962 realiza pa esta emisora la primer retresmisión en direutu del Descensu Internacional del Sella.[4]
En 1974 foi contratáu por Televisión Española, onde s'ocupó de la seición del deportes del Centru Territorial de TVE n'Asturies.[5] A partir de 1979 ye unviáu como comentarista pola televisión pública a diversos eventos internacionales. En 1982, empezó la so andadura como comentarista de la Vuelta Ciclista a España, que daquella TVE realizaba en diferíu. Compaxinar colos comentarios d'alcuentros de la División d'Honor de ḥoquei sobre patinos, deporte nel que tamién s'especializó.[5] En 1982 cubrió tamién como comentarista encuentro de la Copa Mundial de Fútbol de 1982.[6]
En 1983 y 1984 encargar de la retresmisión de los Campeonatos Mundiales de Piragüismu,[6] y dende entós convirtióse n'unviáu especial de Televisión Española a les principales competiciones ciclistes del mundu. Ye nesta etapa cuando Tamargo convertir en narrador habitual, primero xunto a Angel María de Pablos y dempués con Pedro González, de les Grandes Vueltes del ciclismu internacional, según campeonato d'España, del mundu y vueltes menores.[5] Foi coles mesmes comentarista de los Xuegos Olímpicos de Seúl 1988 y Barcelona 1992.
Compaxinó la so actividá televisiva con collaboraciones pa diversos medios escritos, y en 1991 publicó'l llibru Desventures radiotelevisivas.[7][3]
Xubilar en febreru de 2003 n'exerciendo'l so oficiu mientres 48 años. Finó por causa de un infartu na so casa d'Uviéu el 30 de setiembre de 2009, a los 71 años.[4]
Referencies
- ↑ La Nueva España «El Criterium ciclista d'Uviéu rindió homenaxe a Emilio Tamargo.» Consultáu'l 6 de febreru de 2018
- ↑ 2,0 2,1 El Comercio «Muerre Emilio Tamargo, históricu de la televisión y la radio n'Asturies.» Consultáu'l 6 de febreru de 2018
- ↑ 3,0 3,1 Diario Vasco «Muerre'l periodista Emilio Tamargo.» Consultáu'l 6 de febreru de 2018
- ↑ 4,0 4,1 4,2 La Nueva España «Muerre'l periodista deportivu Emilio López Tamargo.» Consultáu'l 6 de febreru de 2018
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Vivir Asturies «López Tamargo, Emilio.» Consultáu'l 6 de febreru de 2018
- ↑ 6,0 6,1 El Comercio «persones-despiden-periodista-200910011717.html Despidida al periodista Emilio Tamargo n'Uviéu.» Consultáu'l 6 de febreru de 2018
- ↑ Iberlibro «Desventures radiotelevisivas. Emilio L. Tamargo.» Consultáu'l 6 de febreru de 2018
Enllaces esternos
