Elisa Fernanda María del Carmen Fernández de la Vega y Lombán (30 de mayu de 1895, A Veiga – 21 de payares de 1933, Zaragoza) foi una médica, y profesora española, que desenvolvió la so actividá profesional en Galicia.
Anque'l so padre, Wenceslao Fernández de la Vega, tamién yera médicu y foi'l primer direutor del balneariu de Guitiriz, en Lugo, l'ánimu pa entamar una carrera universitaria y un trabayu sacar de la so madre, Dolores Lombán, una muyer fuerte y valiente, según los sos nietos, sacante en díes de nube.[1]
Trayeutoria
Al pie de la so hermana ximielga Jimena fueron les primeres muyeres n'estudiar nuna universidá gallega. Fueron almitíes na Facultá de Medicina de la Universidá de Santiago. Xuntes terminaron la carrera. Elisa, como la so hermana Jimena, tamién llogró la Gran Cruz d'Alfonso XII, por cuenta del so escelente espediente universitariu, que conclúi nel añu 1919. Presentar al concursu de Premiu Estraordinariu, pero como quiera que namái había unu, ésti recayó en Jimena.
Tenía pensáu viaxar a Alemaña, cola so hermana Jimena, p'ampliar los sos estudios, pero decide quedase n'España, onde, nun trabayu bien intensu, imparte conferencies, escribe artículos que va publicar en diversos medios de comunicación, publicaciones, etc. Ente una de les sos meyores conferencies destaca la impartida na Universidá Central titulada "Educación y calter", y de les publicaciones: "La orientación profesional como base pa la eleición d'oficios", "Profilaxis de los accidentes", etc. y un manual pa enfermedaes, que nun llegó a publicar, tener llistu pa ser puestu a disposición del públicu. Les sos investigaciones supunxeron una clara meyora nos estudios sobre'l sistema respiratoriu. Desenvolvió'l so trabayu nel Hospital del Neñu Jesús, en Madrid, so les órdenes de Dr. Cavengt.
Atayó'l so llabor en Madrid al contraer matrimoniu con Gumersindo Sánchez Quisande, en 1925. La carrera profesional de Elisa tuvo continuidá depués na ciudá de Zaragoza, a onde treslladóse cola so familia cuatro años más tarde, dempués de tar viviendo en Sevilla, onde'l so home yera decanu de la Facultá de Medicina. En Zaragoza, el so maríu tamién llegó a decanu de la Facultá de Medicina, de la Universidá de Zaragoza, onde ella collabora con clases práutiques d'Embrioloxía ya imparte numberoses conferencies científiques en diverses universidaes d'España.
Llegó a fundar un albergue pa indixentes.
El 21 de payares de 1933, con namái 38 años, fina en Zaragoza d'una neumonía atípica, enfermedá qu'ella mesma se diagnosticó. Viéndose morrer, pidió que llamaren a Jimena, que yera becaria en Roma.
Ente 2004 y 2010, una sobrina so, María Teresa Fernández de la Vega, foi vicepresidenta primer del gobiernu de José Luis Rodríguez Zapatero.
Honores
- abril de 1996, la Xunta de Galicia y la Universidá de Santiago de Compostela dedicó a dambes, Elisa y Jimena, el Premiu «Vitor»
- 2005: l'Asociación Filatélica Vegadense «Ríu Suarón» dedicó'l so 9º Matasellos Especial a conmemorar el 110º aniversariu de la nacencia de Jimena y Elisa Fernández de la Vega y Lombán
- 10 de marzu de 1997: n'A Veiga: una cai recuerda'l nome de los dos primeres médicos asturianes
- Compostela: una residencia universitaria de Compostela[2]
Ver tamién
Otros artículos
- La ciencia tien nome de muyer
Fontes
Referencies
- ↑ El País (25 d'abril de 2004). «Pioneres / La Saga Fernández de la Vega. Les tíes de la vicepresidenta» (castellanu). Consultáu'l 19 de xunu de 2011.
- ↑ Actu d'inauguración da "Casa Jimena y Elisa Fernández de la Vega" da Universidade de Santiago de Compostela: Santiago de Compostela, 2 d'avientu de 2006. Ed. Servizo de Publicacións ya Intercambiu Científicu, Universidá de Santiago de Compostela, 34 páxs. 2008
Enllaces esternos
Páxina del Conseyu de Cultura Gallega dedicada a les hermanes Fernández de la Vega
