| Dictadura del proletariáu |
|---|
concepto político (es)  |
|
dictadura y dictadura comunista (es) |
 |
La dictadura del proletariáu ye una triba deréxime políticu defendíu marxismu como fase de transición revolucionaria ente'l capitalismu y la sociedá comunista.[1]
Acordies col marxismu, la esistencia de cualaquier triba d'Estáu lleva arreyada la dictadura d'una clase sobro otra,. Acordies con Karl Marx, nel réxime capitalista, hasta nes mayores condiciones de democracia burguesa, hai una dictadura de la burguesía que perxudica al conxuntu de los trabayadores y del pueblu.
Marx defende que ye precisa una revolución na que'l proletariáu s'estableza como clas dominante, disolviéndose darréu adulces como tal, na transición p'hacia una sociedá ensin clases. La dictadura del proletariáu diba ser asina la etapa siguida a la toma del poder pola clas obrera na que s'establece un Estáu obreru que, como tolos estaos, diba ser una dictadura d'una clase sobro otra (nesti casu, de lEs clases trabayadores sobro la burguesía).
En pallabres de Lenin:
- «Marx punxo de relieve [...] qu'a los primíos autorízaselos pa decidir una vegada cada dellos años ¡qué miembros de la clas opresora han representrlos y estrapayalos nel parllamentu!
- Sicasí, dende esta democracia capitalista -inevitablemente estrecha, que refuga soterradamente a los probes y que ye, poro, una democracia mentirosa- [...] el desendolcu p'hacia'l comunismu pasa al traviés de la dictadura del proletariáu, y nun pue ser d'otra manera, porque'l proletariáu ye l'únique que ye quien, y namái que per esti camín, a frañar cola resistencia de los esplotadores capitalistes.
- Pero la dictadura del proletariáu, ye dicir, la organización de la vanguardia de los primíos en clas dominante pa estrapayar a los opresores, nun pue llevar namái qu'a l'ampliación de la democracia. Al empar cola pergrande ampliación del democratismu, que per primer vez conviértese en demoracia pa los probes, nun democratismu pal pueblu, y non nun democratismu pa los sacos de perres, la dictadura del proletariáu lleva arreyada bien de restricciones puestes a la llibertá de los opresores, de los esplotadores, de los capitalistes. Hemos reprimilos pa lliberar a la humanidá de la esclavitú asalariada, fai falta vencer pola fuercia la so resistencia y ye nidio qu'ellí au heba represión, au heba violencia, nun hai llibertá nin hai democracia.
- Democracia pa la mayoría descomanada del pueblu y represión pola fuercia, ye dicir, esclusión de la democracia, pa los esplotadores, pa los opresores del pueblu: ehí ta'l cambéu que va sufrir la democracia na 'transición' del capitalismu al comunismu».[2]
Ye importante estremar dos etapes na historia de la conceición de la dictadura del proletariáu. De mano, Marx y Friedrich Engels namái que falaben de la toma del poder estatal per parte la clas trabayadora, sicasí, tres de la esperiencia de la Comuna de París, aportaron a la concluxón de que pa exercer la Dictadura del Proletariáu, la clas obrera nun podía namái qu'enllenar les estructures estatales qu'había, sinón qu'había proceder a destruyir l'estáu burgués y llevantar un estáu obreru basáu na organización coleutiva (Comunes o Conseyos, en rusu "Sóviets") de la clas obrera[3][4]
Referencies
- ↑ "Ente la sociedá capitalista y la comunista alcuéntrase'l periodu de la tresformación revolucionaria d'una a otra, al que-y correspuende tamién un periodu de transición política que nun pue ser otra que la dictadura revolucionaria del proletariáu" (Obres Completes de Marx y Engels en alemán, volume XIX, páxina 28, citáu en Vocabulario Básico del Marxismo, de Gérard Bekerman, Editorial Crítica, Barcelona, 1983, páxs. 178-179)
- ↑ L'Estáu y la Revolución, Cap. 5 Les Bases Económiques de la Disolución del Estáu, V.I. Lenin
- ↑ La Guerra Civil en Francia, Karl Marx, 1871
- ↑ Prólogu de 1872 al Manifiestu Comunista, Karl Marx y Frederick Engels, 1872
Ver tamién
