A luenga tocaria apareixe en escritos budistas procedents d'a provincia china de Xinjiang, mostrando que a difusión d'as luengas indoeuropeas s'estendilló de maniera temprana dica Orient.
Ye a branca mas desconoixita d'os idiomas d'o grupo indoeuropeu. Formato por dos idiomas, tocario A (turfanio, arsi u tocario oriental) y tocario B (kucheu u tocario occidental). Istas luengas se charroron alto u baixo entre os sieglos VI y VIII, antis de que s'amortasen.
A plegata de refuchiatos uigurs a los oasis d'o norte d'a Cuenca de Tarim en o sieglo IX, y a formación d'o Reino de Khotcho con una clase dirichent uigura budista contribuyó a que os zaguers tocarios se turquizasen.
