Südfränkische Dialekte

Südfränkisch
Verbreitig:	Baade-Württebärg, Bayre, Rhiiland-Pfalz, Elsass, Lothringe
Linguistischi Klassifikation:	Indogermanisch Germanisch Westgermanisch Oberdütsch Südfränkisch

S Südrhiifränkische (2) innerhalb vom Oberdütsche

Südfränkisch oder Südrhiifränkisch isch e Dialäktgrubbe im Übergang vom Oberdütsch zum Middeldütsch. Die Dialäkt redet mer im Norde vom Land Baade-Württebärg (Karlsrue, Heilbronn, Mosbach), in dr Südostpfalz un im e schmale Streife im Norde vum Elsass gschwätzt wird.

Umgangssproochlig säit mer de südfränkische Dialäkt im Norde vom ehemoolige Staat Baade, wo s Kurpfälzisch zum Däil starke Iifluss het uf sä, zämme mit em Kurpfälzische au „Baadisch“. Speziell um Karlsrue ume git s au d Bezäichnig Brigantedütsch. De südränkische Dialäkt, wo mä in Nordwürttebärg schwätzt, säit mer hingege nit „Baadisch“, sondern vilmol – und falsch – „Schwääbisch“. D Abgränzig vom Dialäktruum isch nit idäntisch mit de politische Gränze zwüsche Baade und Württebärg, wo erst 1803 entstande si.

Mä underschäidet im Südfränkische und Nordbaadische verschiideni Mundarte wie s Karlsrueische, s Kraichgäuische und s Odenwäldische.

Weblingg

• Doonarchiv zum Thema Dialäkt

Litratuur

• Hanna Heidt: Erinnerungen an die Vergangenheit. Eigenverlag, Schwanen Stutensee-Staffort 2003
• Heiner Joswig: So ebbas. Stutensee-Hefte 2, Stadt Stutensee 2002 und Hengd a Engele an da Wan(d): Der Stafforter Dialekt - Variante des Südfränkischen. Stutensee Hefte 6, Stadt Stutensee 2010 ISBN 978-3-9811869-3-2^[1]

Fuessnoote

1. Heiner Joswig im Stadtwiki Karlsruhe