Dr Hubert Treyer (* 1940; † 19. Augschte 2003) isch e dytsche Dialäktdichter gsii.
Lääbe
Dr Treyer isch z Pfaffewyler ufgwachse un het au sy Läbe lang dert gläbt. Ab 1965 het er bis zue dr Ränte uf em Rothuus in dr Grundbuechabdailig as Rootsschryber gschafft. S wichtigscht Eraignis in syre Zyt as Roosschryber isch d Gmaireform vu 1975 gsii.[1] Um die Zyt het dr Acht-Stunde-Dag sälte glängt fir d Arbet. Vylmol het dr Treyer d Akte zoobe mit haim gnuu go wyter draa schaffe. Au bi dr Gmairootssitzige, wu als am Sunntig no dr Chilche gsii sin, het dr Treyer mieße derby syy.
Zue dr 1250-Johr-Fyyr anne 1967 hän dr Treyer un dr Emil Eckert d Idee ghaa, e historoschi Uustellig iber s Dorf z mache, wu derno im Rothuus uusgstellt woren isch. Us däre Sammlig isch em Änd anne 1982 e Dorfmuseum grindet wore un anne 1985 dr „Verein Dorfmuseum Pfaffenweiler e. V.“, wu si dr Treyer din engaschiert het.
Dr Hubert Treyer het in syre Freizyt Gedicht uf Alemannisch gschribe. En Uuswahl dervu sin anne 1992 unter em Titel „Nitt fir unguet...“ im Sälbschtverlag vum Dorfmuseum uuschuu. Im Septämber 2004 isch e zwait Biechli „‘s isch nit alles ebe …“ mit Gedicht uusechuu. Dr Treyer het des aber nimi derfe erlääbe: am 19. Auguscht 2003 isch er gstorbe.
Dr Klaus Poppen het iber dää zweet Gedichtband gschribe:
„Au im zweite Band het de Autor sini Heimet bsunge, Menschen, Natur, s Dörfli, d Johreszite un d Feschter. Des sin jo keini bsunderi Theme für e Heimetbuech. Aber de Hubert Treyer hets verstande, mit guete Vers un mit eme gsunde Humor un Realitätssinn des usdrücke, was ihm am Herz glege isch.“
Wärch
- Nitt fir unguet... Verse aus dem Schneckental. Verein Dorfmuseum, Pfaffenweiler 1992
- ‘s isch nit alles ebe ... Verein Dorfmuseum, Pfaffenweiler 2004
- Edmund Weeger, Hubert Treyer, Fritz Gutgsell: Pfaffenweiler: Historische Fotografien. Geiger-Verlag 1990
Literatur
- Sabine Wienker-Piepho: Je gelehrter, desto verkehrter? Waxmann 2000
- Klaus Poppen: Übers Grab nus – Pfaffewiiler ehrt Hubert Treyer mit sinem Buech. In Alemannisch dunkt üs guet, III/IV 2004
Fueßnote
- ↑ Wienker-Piepho S. 92ff
