Doarobiro, (IPA: [ˈd̥ɔɑ̯ɾɔb̥iɾɶ]) vo do doarobirar usgsprocho, amtlich Dornbirn, isch di gröschte Stadt vo Vorarlberg, dom westlichsto Bundesland z' Östorriich und isch ou d' Hauptstadt vom Bezirk Doarobiro. Doarobiro isch dar wichtigste Würtschaftsstandort vo Vorarlberg. Ma seit dor Stado ou Garto-, Measse- oder Iikoufsstadt. D' Stadt isch Toal vom Ballungsraum Rhiital und mit 51.222 Iiwohnar di zechot gröschte Stadt vo Östorriich.
Geografie
Geografische Lage
Doarobiro litt a dor Ostsitto vom Rhiital, eabba 10km südle vo Breagoz, uf 437m vor-om Breagazar Wald am Aafang vo do nörldliga Kalkalpa.
Seehöhe
D' Seehöhe vo dor Stadt Doarobiro weord mit 437m agio, däs isch bim Stuowappo-n-i-dor Miotte vom Martplatz. Dar geografisch tüüfste Punkt vo Doarobiro litt uf 405m, bim Zuofluss vom Koblar Kanal i-d' Doarobiorar Ach am üßorsto Nordo vom Gmuondsgebiit. Dar höchst Punkt isch d' Sünsarspitz mit 2.062m.
Flüss und See
Dar mit Abstand wichtigste Fluss isch d' Doarobirar Ach. Si toalt d' Stadt i zwo Hälfta und isch ou gliichzittig Bezirksgrenz vo do zwaia Bezirk Hatlardorf und Schora zu do andora vier Bezirko vo Doarobiro. Doarobiro isch frühor regolmäßig vo dor Ach üborschwemmt worra. Erst wo sä vo 1826 bis 1834 d' Ach in-a Stuoifassig brocht händ (planat vom Ingenieur Alois Negrelli), isch as vorbei gsi mit do Üborschwemmiga, sitt dämm isch d' Ach nio mäh im Stadtgebiit üborus koh. D' Doarobirar Ach flüüßt ou duor d' Alploch- und d' Rappolochschucht, zwo johrtusod aalte Schluchta wo ma für-o Tourismus arschlosso heat. See gitt as zwio wo ma arwääno muos, do Sünsarsee und do Stoufosee mit dom Kraftwerk Ebosand.
Doarobirar Ach i-dor Stadt
Flusslouf vo dor Doarobirar Ach
Berglandschaft
Doarobiro litt am Rand vo do Ostalpa, am Fuoß vom Breagazarwaldgebirge. As gitt zwor ko bsundrig hoche Berg, abor uf übor 2000m ka ma scho uffe go. Uona vo do markantesto Bergo-n-ist siochor do Huusberg vo Doarobiro, do Karro (976m) mit-om Stoufo-n-im Hiondorgrund (1.465m). Do Karro mit-or Karrosoalbaa isch ou an wundorbara-n-Uussichtspunkt. Ma siocht bi schöonom Weattor bis nach Konstanz und zu'n schwitzar Bergo. Do First, a Bergketto, mit-or Müorzolspitz (1830m) und dar Hoche Fröscho (2004m) wöorrond bsundrä gearn als Uusflugsziil heargno. Dar höchstä Berg isch allardings di relativ uuschiibare Sünsarspitz mit 2062m. D' Wandorweag siond alle guot agschriobo, ma sött se also nid vorloufo künno.
Stadtgliidrig
Stadtbezirke vo Doarobiro
Bezirk
Iiwohnar
Lag
1.
Mart
12.473
Miotte
2.
Hatlardorf
10.249
Südo
3.
Obrdorf
4.798
Osto
4.
Hasolstudo
5.034
Nordo
5.
Rohrbach
7.051
Westo
6.
Schoro
5.095
Westo
Iiwohnarzahla Stand 1. Mai 2004
Gschicht
„Doarobiro“
Do Nammo Doarobiro leitat sich vo „Torrin Puirron“ aab, dor Asiedlig vom alemannischo Buur „Torro“, und heat üborhaupt nünt mit Biora zum tua, obwohl an Biorobomm mit a paar Biora uf-om Stadtwappo isch.
Wappo
S' doarobirar Wappo stützt sä uf drei reachtle Grundlaga:
D' Vorlichnig vo dar Landesregiernig am 1. Februar 1929.
D' Vorlichnig vom Kaisar Franz Joseph I. am 28. Februar 1902, als Folg vo dor Stadtarhebnig vo 1901.
Do Wappobriaf vo Erzherzog Ferdinand Karl am 23. Septembor 1655 as Gricht z' Doarobiro. As zoagat an grüopo Biorobomm uf am rot-wiiß-roto Schlid. Das rot-wiiß-rote Schild isch a Bekänntnis zuon Habsburgar und gliichzittig an Abgrenzig zu do Emsar, do damoliga Regionalfeindo.
Chronik
895: S' erst mol, dass do Nammo „Doarobiro“ urkundlig arwähnt wüort[1].
1094: S' Ministerialengschleacht vo do „Edla vo Doarobiro“ würt s' erst mol urkundlig arwähnt: „Rôpertus de Dorenbôrron“[1].
1628-1630: D' Pest rottat breits halb Doarobiro us, si fordorat 860 Tote[1].
1639: S' Rot Huus, s' Wohrzeicho vo Doarobiro, würt bout[1].
1655: Am 23.9.1655 heat Doarobiro das iotzige Wappo vom Erzherzog Karl Friedrich von Tirol vorliocho krigt, an Biorobomm im ostorrichischo Biondoschild[1].
1771: Am 30.10.1771 kouft sich d' Gmuond Doarobiro all ihre Gütor, Reacht und Liiboagono vo dor Gräfin Maria Rebekka vo Harrach-Hohenems om a Summe vo 45.250 Guldo ab, wo d' Emsar z' ghio händ. Do „Loskauf von Ems“, wo absolut ghuom ghalto woro-n-ist, heat abor füor Doarobiorar nid s' End vo dor Liiboagoschaft ghoasso. Das an Doarobirar frei xsi isch, heat ar sich seolbor vo dor Gmuond, dom nöüo Herro, loskoufo müoso[1]!
Sittam 29. Mai 2013 isch d Andrea Kaufmann (ÖVP) Bürgarmöastrin und dr Martin Ruepp (ÖVP) Vizebürgarmoastor. I dr Dorabirar Gmuandsvertretung siand sit dr letschta Bürgarmoastr- und Gmuandsvertretungswahla 2015 fünf Parteia vertreata: D' ÖVP (16 Mandat), d' SPÖ (7 Mandat), d' FPÖ (6 Mandat), die Grüana (5 Mandat) und d' NEOS (2 Mandat).
Stadtvortreatnig
Bi do Gmuodsvertreatungswahla am 15. März 2015, heat ma d' Stadtvertreatung, wo di jewiligo Parteia mit ihrom Spitzokandidat atreato siond, und do Bürgarmoastor separat wählo künno (Bürgarmoastordirektwahl). Zusätzle heat ma no Vorzugsstimmona innorhalb vo dor gwählto Partei abgio künno. Us dem ussar händ se natürle undorschidliche Partei- und Bürgarmoastorergebniss argio.
Stimma und Stimmo-n-antöal bi dor Gemuondsvortreatnigswahl vom 15. März 2015
Stadtrot
Im Doarobirar Stadtrot siond hauptsächle neobobruofliche Politikar. Die nün Stadtröt (inklusiv Bürgarmöastre und Vizebürgarmoaschtr) setzan sich wie folgt zemm: Füf vo dr ÖVP, zwoa vo da SPÖ und jeweils uannar vo Grüana und FPÖ.
Bürgamöostar vo Doarobiro
Statue z' Ehro vom Altbürgarmoastor Dr. Johann Georg Waibel.
2006 händ sich a paar glungone Vögol eabbas z'r östorriichischo Ortstafloproblematik (do Haidar z' Käornto sött a paar zwospröchige Ortstafla ufstello) usdenkt und händ bi-n-a paar „Ortstafla“ uafach no Dorobiro drunort dorzuokleabat.
Bi dor Schriibwiis siond se allerdings di Alto mit do Junga nid ganz uonig: Neabot „Doarobiro“, das isch dio ältiste und eigontle die richtige Schriibwies, siot ma hütt von Junga, wo numma gschied reda künnod, dia undorschidligsto Versiona, meistons „Dorabira“. „Dorabira“ sägand abor ehor d' Oborländar und nid d' Doarobirar.
Persönlichkeite
Eugen Gabriel (* 1937 z Doarobiro), Sprochwisseschaftler
Artur Doppelmayr (1922–2017), Unternämer un Sailbaapionier, z Doarobiro uf d Wealt ko
Literatur
Werner Matt, Hanno Platzgummer (Hrsg.): Geschichte der Stadt Dornbirn. Verlag Stadt Dornbirn, Stadtarchiv und Stadtmuseum, Dornbirn 2002, ISBN 3-901900-11-X
