d’ reemisch-kàthoolischa Niklàuiskìrìch (église Saint-Nicolas), wo ìm 12. Joohrhundert bàuija worra-n-ìsch.[5] Ìm Äärschta Waltkriag ìsch s’ Dàch vollschtandig zärschteert worra un dr Glockaturm ìsch zammakäijt.[6] Ìn dr Kìrìch sìnn dräi Màriaschtàtüüta jewills àls Ainzelobjakta bii da Histoorischa Dankmooler iig’schtuuft, wo-n-a regionààla Bediitung hann: aina vu dr Màdonna mìt’m Jesüskìnd Schtai vum 15. Joohrhundert, wo fàrwig g’fàsst ìsch,[7] aina vu dr Unbeflackta-n-Ämpfangniss üss vergulda Holz vum 18. Joohrhundert,[8] un a fàrwiga Schtaigruppa vu dr klaina Mària mìt ìhrer hailiga Müatter Anna, wo sììe mìt’ma Büach düat unterrìchta.[9] Zallamols sìnn üsserdam zwai G’mälda vum Jacques Wilbault àls Ainzelobjakta bii da Histoorischa Dankmooler klàssifiziart gsìì: ain vu dr Hailiga Fàmìlia un ain vu dr Mària-Geburt. Baida Warka schtàmma vum Joohr 1816 un sìnn ìn’ma Holzrààhma z’ sah.[10][11] Àm 1. Àuigscht 2014 hàt m’r ìn dr Kìrìch a näi Glààsfanschter iig’wäijt, wo d’ Miahj vu da Iiwoohner vu dr Champagne ìm Äärschta Waltkriag zaigt.[12]
d’ Fäschtung Chenay (réduit de Chenay odd’r fort de Chenay), wo Tail vum Schutzgìrtel um Reims un vum Fäschtungssüschteem Séré de Rivière, womm’r àui „Iisarna Bàrriar“ nännt.[13]
vor dr Kìrìch s’ Kriagerdankmool vum Äärschta Waltkriag, wo-n-ìm Genrààla Verzaichniss vu da Histoorischa Dankmooler iitrajt ìsch. ’S hàt urschprìnglig a Bronzaschtàtüüta g’hàà, àwwer ànna 1930 ìsch d’ Schtàtüüta mìt G’schtai üss Brauvilliers wììder uffbàuija worra. Sa zaigt a trüüriga Fràui mìt’ra Lorwakrànz ìm Hànd. D’ Nàmma vu da G’schtoorwana sìnn uff’ma wiisa Màrmoortààfla-n-iig’schrììwa.[17][18]
s’ Dankmool „Kriiz vum Wììderschtànd“ (Croix de la Résistance), fìr d’ Soldààta un Wììderschtàndskampfer üss’m Dorf ìm Zwaita Waltkriag eehra. ’S ìsch ànna 1946 iig’wäijt worra.[19][20][21] Ànna 2016 hàt’r dr 70. Joohrestààg vum Dankmool g’fiirt.[22][23]
dr Koomiker Bernard Fresson (1931–2002) hàt z’ Chenay g’laabt.[26]
dr Opernsanger Jacques Herbillon (1936–2003) hàt z’ Chenay g’laabt un ìsch vu 1965 bis 1980 Bìrgmermaischter gsìì.[26]
Lìteràtüür zem Dorf
Véronique Villié: Regard sur... Une vie entière, de jeune fille et de femme, à Chenay. In: Entre Deux Terroirs, pages d'histoire du massif de Saint-Thierry. Nr.3, Mai 1999, S.14–16 (französisch).
Véronique Villié: Regard sur... Léontine Potaufeu, une vie sur le Massif. In: Entre deux terroirs, pages d’histoire du massif de Saint-Thierry. Nr.6, November 1999, S.16–19 (französisch).
Maurice Jonot: Église de Chenay, le mobilier. In: Entre deux terroirs, pages d’histoire du massif de Saint-Thierry. Nr.52, Juli 2007, S.15–21 (französisch).
Antoine Houssart: Ma biographie : histoire de Chenay au XIXe siècle. Texte présenté et commenté par Véronique Villié. 2021, ISBN 2-9500446-0-3 (französisch).
Jacqueline Metz-Legay: La passion d'herboriser : l’herbier d’un cultivateur de Chenay, entre XIXe et XXe siècles, en témoigne ! In: Entre deux terroirs, pages d’histoire du massif de Saint-Thierry. September 2013, S.9–14 (französisch).
Le Journal de Prosper-Alexis Godin : ancien curé de Merfy, de Chenay et des paroisses voisines : 1848-1940. Textes réunis et présentés par Véronique Villié. 1984, ISBN 2-9500446-0-3 (französisch, 186 S.).
Maurice Jonot: L’église Saint-Nicolas de Chenay. In: Entre deux terroirs, pages d’histoire du massif de Saint-Thierry. April 2010, S.11–12 (französisch, 64 S.).
Jean-Louis Legay: L’eau à Chenay, les fontaines. In: Entre deux terroirs, pages d'histoire du massif de Saint-Thierry. Oktober 2019, S.30–36 (französisch).
Véronique Villié, Jean-Louis Legay: Le monument de la résistance de Chenay. 2017, ISBN 978-2-35787-018-5 (französisch, 64 S.).
Chenay uff dr offiziälla Online-Kàrta Géoportail (frànzeesch)
Ainzelnoohwiisa
↑Auguste Longnon: Dictionnaire topographique de la Marne. Pàriis 1891, S.63 (französisch, cths.fr [abgerufen am 3. Januar 2025]).
↑Dia Informàzioona sìnn üss’m Àrtìkel Chenay (Marne) ìn dr hoochdiitscha Wikipedia ìwwernumma worra.
↑Carte spéciale des régions dévastées : 34 SO, Reims [Sud-Ouest]. Service géographique de l’armée, 1920 (französisch, bnf.fr [abgerufen am 3. Januar 2025]).
↑Journal officiel. 8. Juni 1921, S.6602 (französisch).
↑Raphaëlle Rivière, Jacques Philippot: Eglise paroissiale Saint-Nicolas de Chenay. Région Grand Est. Service Inventaire et Patrimoine, abgruefen am 3. Januar 2025 (französisch).
.jpg)
