’n Diagram van die struktuur van die maksimaal uitgebreide ruimtetyd van ’n swartkolk. Die horisontale rigting is ruimte en die vertikale rigting tyd.
’n Witkolk of witgat is in astrofisika en algemene relatiwiteit ’n hipotetiese gebied in die ruimte waar materie, energie en lig nie kan indring nie, maar waaruit dit kan ontsnap. Dit is dus die teenoorgestelde van ’n swartkolk, waar materie, energie en lig nie kan ontsnap nie, maar wel binnedring.
Hoewel dit lyk of witkolke die probleem van energiebehoud kan oplos, is die bestaan daarvan nog uiters spekulatief, veral omdat dit blykbaar die tweede wet van termodinamika oortree en ook omdat geen bekende fisieke prosesse bestaan wat die vorming van ’n witkolk tot gevolg kan hê nie. Hulle is ook nog nooit waargeneem nie. Dit is moontlik dat witkolke eintlik gammaflitse is.
’n Supermassiewe swartkolk word vermoedelik in die middel van alle sterrestelsels aangetref, en sterrestelsels kan moontlik nie vorm sonder so ’n swartkolk nie. Stephen Hawking[1] en ander het voorgestel dat supermassiewe swartkolke ’n supermassiewe witkolk voortbring.[2]
Verwysings
↑Hawking en Penrose, The Nature of Space and Time (Princeton, 1996)
