Lucius Annaeus Seneca (Córdoba, Spanje|Córdoba (Spanje), ± 4 v.C. - Rome, 65 n.Chr.) was 'n Romeinse skrywer en stoïsynse filosoof, wie 'n belangrike posisie in Rome ten tye van die heerskappy van keiser Nero beklee het. Hierdie Seneca staan ook bekend as Seneca minor (Seneca die jongere), om hom te onderskei van sy vader, Seneca Maior (Seneca die oudere), die redenaar.
Na 'n voorspoedige loopbaan in Rome word hy verban na Korsika, waaruit hy na agt jaar teruggeroep word. Daarna beland hy in die sentrum van mag, aan die hof van Nero. Hy hoop om hier 'n betekenisvolle invloed te kon uitoefen, wat ook aanvanklik gebeur, maar daarna kom die teleurstelling. Die jong Nero ontwikkel in 'n man wat geestelik versteurd was en gruwelike dade gepleeg het. Seneca trek homself terug uit die politieke lewe, in die hoop om te ontsnap van Nero se waansin. 'n Paar jaar later word hy tog deur Nero gedwing tot selfmoord.
Parallel hieraan het hy ook 'n loopbaan as skrywer. Belangrike temas is die individuele outonomie en innerlike vryheid. Die werke, waarin die stoïsynse filosofie toegepas word op die praktyk van die lewe, kulmineer in die Briewe aan Lucilius wat hy aan die einde van sy lewe skryf.
Verwysings
- Hierdie artikel is vertaal van die Nederlandse Wikipedia
Eksterne skakels
