Hy het gedigte oor die natuur en liedjies, romans en gedigte oor die Vlaamse beweging geskryf. Volgens August Vermeylen was hy die eerste bewustelik Vlaamse skrywer. Met sy Beknopte prosodie der Nederduitsche taal probeer hy sy mededigters oortuig om terug te keer na die klassieke poësie-maatstawwe. Sy werk toon 'n sterk Duitse literêre invloed, en hy vertaal Loverkens deur Hoffmann von Fallersleben.
Sy eerste bundel getiteld Gedichten verskyn in 1850. Die jaar daarna verskyn die eerste uitgawe van sy Beknopte Prosodia der Nederduitsche Taal. Verskeie gedigte, liedjies en literêre studies het hierop gevolg. In 1857 stig hy en 'n paar vriende die opvoedkundige tydskrif De Toekomst.
Hy vertaal die Odes deur Horatius, wat in 1923 gepubliseer word. 'n Bloemlesing van sy gedigte is in 1869 na sy dood deur sy skoonseun Frans de Cort as Verspreide en nagelaten gedichten gepubliseer.
Vertalings van vyftig Horatiese odes is in 1910 herontdek en daarna gepubliseer. Later is nog 70 briewe wat in die Plantin-Moretus Museum, Antwerpen geberg was gepubliseer.
Bibliografie
Gedichten (1850)
Beknopte prosodie der Nederduitsche taal (1851) [1]
