Johan J. "Madolo" Kloppers (27 Augustus 1933 – c. Maart 2016) was tydens sy loopbaan van 36 jaar 'n leidende figuur in die ontwikkeling van die moderne Nasionale Krugerwildtuin. Danksy sy gereelde voetpatrollies kon hy groot dele van die wildtuin deeglik verken, sodat hy kundige bydraes kon lewer tot kartering en vasstelling van plekname.[1][2] Sy Tsonga-bynaam "Madolo", oftewel "knieë", het na sy kenmerkende loopstyl verwys.
Loopbaan
Kloppers het sy loopbaan by Nasionale Parke op 1 Augustus 1955 as juniorveldwagter in die Tshokwanestreek van die Krugerwildtuin begin, voordat hy bevorder is tot streeksveldwagter. Hy is in 1963 verplaas na die Letabastreek, en in November 1953 weer na die Satarastreek as die distriksveldwagter vir die wildtuin se sentrale streek. Vanaf 1967 was hy in die Punda Mariastreek die distriksveldwagter vir die verre noorde.[1][2]
In 1973 is hy na Skukuza verplaas as die hoofveldwagter, waar hy voor sy aftrede verskillende posisies beklee het. Hy was assistentdirekteur van Natuurbestuur vanaf 1974, hoof van Natuurbestuur vanaf 1979, en hoofbestuurder van Natuurbewaring tot sy aftrede op 1 November 1993.[1][2]
Na sy aftrede het hy en sy gade Pat, met wie hy in 1957 getroud is, op Mtunzini aan die Natalse noordkus gaan woon. Met sy dood in 2016 is hy oorleef deur sy enigste seun Koos (geb. 1974). Om sy dienstermyn te gedenk is 'n groot ivoordraer, "Madolo", na hom vernoem.[1][2]
Publikasies
Kloppers was die dryfkrag agter die eerste akkurate amptelike kaarte van die Krugerwildtuin.[2] Ook het hy in Koedoe en Ostrich waarnemings oor koedoes en renostervoëls gepubliseer. Benewens het hy die volgende publikasies laat verskyn:
Butterflies of the Kruger National Park (1978, met Dr. G van Son) ISBN 0-86953-021-6
Place Names in the Kruger National Park (1992 voltooi, 2002 gepubliseer deur Ereveldwagters van die Pretoriastreek)
A Dictionary of Kruger National Park Place Names (2005, met Hans Bornman)
Sy publikasies rakende plekname in die wildtuin word as waardevolle gevallestudies in die standaardisering van Suid-Afrikaanse plekname beskou.[3] Hierdie werk wat 1 698 plekname in oënskou neem, het hy deels uit noodsaak verrig. Daaglikse bestuur van die wildtuin is naamlik in die wiele gery deur die dubbelsinnigheid van die plekname aldaar. Sekere liggings het onder verskillende plekname of spellings bekend gestaan, terwyl ander eenderse plekname weer vir verskillende liggings gebesig is.[3] Kloppers moes deeglik kennis neem van die streeksgeskiedenis en die verskillende tale waaruit die plekname ontleen is. Altesaam dertien inheemse en vreemde tale, waaronder Kiswahili en Hindi, was hier ter sprake.
Kloppers se doelwit was 'n enkele pleknaam vir elke benaamde ligging. 'n Spruit wat tot onlangs as Manhlindlovu, Manzendhlovu, Nwatindhlopfu, Olifant of Olifantspruit bekend was, word byvoorbeeld op sy aanbeveling as N'watindhlopfu aangedui, wat ook die korrekte Tsonga-ortografie weerspieël.[3]
