Groothertogin Maria Nikolajewna van Rusland (Maria Nikolajewna Romanowa; Russies: великая княжна Мария Николаевна, welikaja knjazjna Maria Nikolajewna; 26 Junie [O.S. 14 Junie] 1897 – 17 Julie 1918) was die derde oudste dogter van die laaste tsaar, Nikolaas II van Rusland, en sy vrou, Aleksandra Fjodorowna.
Maria was tydens die Eerste Wêreldoorlog te jonk om soos haar twee ouer susters, Olga en Tatjana, verpleegsters te word. Sy was egter die beskermpersoon van ’n hospitaal en het gewonde soldate besoek. Sy wou graag trou en ’n groot gesin hê. Haar jonger sibbes was haar suster Anastasia en broer, Aleksei.
Maria se teregstelling in 1918 in Jekaterinburg saam met die res van haar gesin het daartoe gelei dat sy saam met hulle as heiliges van die Russies-Ortodokse Kerk verklaar is. Daar was lank gerugte dat haar jonger suster, Anastasia, die slagting oorleef het,[1] maar later is geglo dis Maria en haar broer se oorskot wat in 1979 nie by dié van die res van die gesin gevind is nie.[2] Nog bene is egter in 2007 ontdek, en DNS-toetse het bewys dit is Maria en Aleksei s'n.[3]
Vroeë lewe
Olga, Tatjana en Maria in 1901.Maria en Tatjana in 1910.
Maria se Russiese titel (welikaja knjazjna, великая княжна) kan die beste vertaal word as "grootprinses", wat beteken sy het ’n hoër titel gehad as ander prinsesse van Europa. Die eintlike Germaanse vertaling is "grootvorstin", maar dit word onder invloed van Engels meestal as "groothertogin" in Afrikaans vertaal. Sy was ’n agterkleinkind van onder andere koningin Victoria en Aleksander II van Rusland.
Sy en haar suster Anastasia was na aan mekaar; hulle het ’n kamer gedeel, amper eenders aangetrek en was bekend as "Die Klein Paar". Olga en Tatjana was bekend as "Die Groot Paar".[4] Die vier is dikwels OTMA genoem (die eerste letter van elkeen se naam, volgens ouderdom).[4] Die tsaar se kinders is so eenvoudig moontlik grootgemaak; hulle het op harde kampbeddens geslaap en het elke oggend in koue water gestort.[5]
Maria is beskryf as ’n mooi, flirterige meisie; sy was breed gebou met ligbruin hare en groot blou oë.[6] Volgens haar Frans-onderwyser, Pierre Gilliard, was sy lank en goed gebou, met pienk wange.[7] Haar ouer susters wou dikwels nie met haar speel nie en het eenkeer na haar verwys as hul "stiefsuster" omdat sy so soet was en nooit in die moeilikheid beland het nie, onthou hul oppasser Margaretta Eagar in haar memoires. Sy was baie lief vir haar pa en het dikwels uit die kinderkamer probeer ontsnap "om na pappa toe te gaan".[8]
Vroeg die oggend van 17 Julie1918 is die gesin wakker gemaak en na ’n kelder geneem. Saam met Nikolaas, Aleksandra en hul kinders was hul dokter en drie bediendes wat vrywillig by die gesin gebly het. Jakof Joerofski, die hooflaksman, het ingekom en die doodsvonnis vir hulle voorgelees.[9] ’n Vuurpeloton het ingekom en die 11 mense geskiet. Die tsaar is eerste dood; Anastasia, Tatjana, Olga en Maria het die eerste sarsie skote oorleef. Die susters het 1,3 kg se diamante en edelgesteentes in hul klere weggesteek wat aanvanklik die skote en bajonetsteke afgeweer het.[10] Hulle is daarna van naby in die kop geskiet.[11]
Identifikasie
In 1979 het die amateurspeurder Aleksander Awdonin naby Swerdlofsk (Jekaterinburg) afgekom op die oorskot van Nikolaas II, sy vrou en drie van hul dogters, asook dié van die vier mense wat saam met hulle vermoor is.[12][13] In Januarie 1998 is die oorskot amptelik uitgeken as dié van Nikolaas en sy gesin (uitsluitende een van die dogters en Aleksei). Die identifikasie, insluitende vergelykings van hul DNS met dié van lewende familielede, is uitgevoer deur aparte Russiese, Britse en Amerikaanse wetenskaplikes en hulle het bevind dit is oortuigend.[14][15][16][17]
In Julie 2007 is die bene van ’n seun en jong meisie naby Jekaterinburg ontdek.[18] Aanklaers het die ondersoek na die dood van die keiserlike gesin heropen en in April 2008 is in DNS-toetse deur ’n Amerikaanse laboratorium bevind die bene behoort aan Maria en haar broer, Aleksei.[19] Dieselfde dag het Russiese owerhede aangekondig die oorskot van die hele familie is uitgeken.[19][20]
In 1981 het die Russies-Ortodokse Kerk Buite Rusland Nikolaas en sy gesin erken as martelaar-heiliges. Op 14 Augustus 2000 het die sinode van die Russies-Ortodokse Kerk in Rusland hulle ook as heiliges erken – maar nie as martelare nie omdat hul dood nie regstreeks uit hul Christelike geloof gespruit het nie. In plaas daarvan is hulle as "draers van lyding" heilig verklaar.
↑"Famous DNA" (in Engels). Isogg.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Oktober 2015. Besoek op 25 Oktober 2010.
↑Parsons TJ, Muniec DS, Sullivan K, Woodyatt N, Alliston-Greiner R, Wilson MR, Berry DL, Holland KA, Weedn VW, Gill P, Holland MM (1997). "A high observed substitution rate in the human mitochondrial DNA control region". Nature Genetics. 15 (4): 363–8. doi:10.1038/ng0497-363. PMID9090380.
↑Details on further testing of the Imperial remains are contained in Rogaev, E.I., Grigorenko, A.P., Moliaka, I.K., Faskhutdinova, G., Goltsov, A., Lahti, A., Hildebrandt, C., Kittler, E.L.W. and Morozova, I., "Genomic identification in historical case of Nicholas II Royal family.", Proceedings of the National Academy of Sciences, (2009). The mitochondrial DNA of Alexandra, Alexei, and Maria are identical and of haplogroup H1. The mitochondrial DNA of Nicholas was haplogroup T2. Their sequences are published at GenBank as FJ656214, FJ656215, FJ656216, and FJ656217.
Bronne
Klier, John and Mingay, Helen (1995). The Quest for Anastasia: Solving the Mystery of the Last Romanovs. Birch Lane Press Book. ISBN 1-55972-442-0
Kurth, Peter (1983). Anastasia: The Riddle of Anna Anderson. Back Bay Books. ISBN 0-316-50717-2
Massie, Robert K. (1967). Nicholas and Alexandra. Dell Publishing Co. ISBN 0-440-16358-7
Massie, Robert K. (1995). The Romanovs: The Final Chapter. Random House. ISBN 0-394-58048-6
Rappaport, Helen (2008). The Last Days of the Romanovs. St. Martin's Griffin. ISBN 978-0-312-60347-2.
