Flavius Josephus (ongeveer 37-100 n.C), ook "Josephus" genoem, was 'n Joodse geskiedskrywer en Romeinse burger wat vier boeke geskryf het oor die Joodse geskiedenis. Sy werke is van groot waarde om die gebeurtenisse in die tydperk van die Tweede Tempel (en die vernietiging daarvan) te verstaan.
Biografie
Aanvanklik het Flavius Josephus as weermagleier deelgeneem aan die Joodse Opstand (66-70), waarin Jerusalem en die Joodse Tempel deur die Romeine vernietig is. Hy is in 'n vroeë stadium van hierdie opstand gevange geneem en het waarskynlik sy oorlewing daaraan te danke. As krygsgevangene het hy na aanleiding van 'n droom voorspel dat die Romeinse bevelvoerder Vespasianus keiser sou word. Toe dit inderdaad gebeur het, het Vespasianus hom begenadig. Josefus het saam met Titus na Rome gegaan na die val van Jerusalem. Daar het hy 'n huis en 'n inkomste ontvang. As 'n vrygelatene van die Flaviaanse keisers is hy toegelaat om die naam Flavius te neem.
In Rome het Josephus Die Joodse oorlog geskryf, 'n werk met die boodskap dat die ondergang van Jerusalem en die Joodse volk die wil van God was (die Romeine was God se instrument) en dat dit beter was om weerstand teen die Romeine te stop. Hy het in Rome gebly en byna 20 jaar later is sy Geskiedenis van die Jode gepubliseer, waarin hy die geskiedenis van sy mense van die Skepping tot sy eie tyd vir Griekse en Romeinse lesers beskryf. Hy het ook 'n outobiografie en 'n polemiese werk, Teen Apion, geskryf waarin hy sekere bewerings teen die Joodse volk weerlê en die Joodse wet verduidelik het.[1][2][3][4][5][6]
Flavius Josephus en Judaïsme
Vir baie Joodse tydgenote was Flavius Josephus 'n verraaier wat met die Romeine saamgewerk het, maar vir historici is sy werk van onskatbare waarde om 'n gedetailleerde insig te verkry in gebeure in antieke Israel en die Midde-Ooste na die Ou-Testamentiese tydperk en rondom die begin van die gemeenskaplike era. Hierdie tydperk is in die Joodse geskiedenis uitgelig, deels as gevolg van moderne Sionisme.
Flavius Josephus en die Christendom
Aangesien Josephus skryf oor die tydperk waarbinne die gebeure van die Nuwe Testament val, is Josephus se werk van groot belang vir die studie van die vroeë Christendom. Josefus se werk maak dit moontlik om die Nuwe Testament in die konteks van die geskiedenis en gebruike van die Jode gedurende daardie tydperk te plaas.
Josefus se werk bevat twee gedeeltes oor Jesus van Nasaret. Die eerste gedeelte staan bekend as die Testimonium Flavianum, die tweede gedeelte berig oor die moord op Jakobus (die leier van die Joods-Christelike gemeenskap in Jerusalem) waarna verwys word as 'die broer van Jesus, wat Christus genoem word'.[7][8][9][10][11][12][13]
Werke
"Die Joodse Oorloë" beskryf die oorloë vanaf die tyd van die Makkabeërs tot die laaste Romeinse oorlog van 70 n.C.
"Die Joodse Geskiedenis" beskryf die geskiedenis van die Joodse volk vanaf die skepping tot die tydperk waarin Josephus geleef het.
"Die lewe van Flavius Josephus" is 'n apologetiese outobiografie wat Josephus se ondersteuning van die Romeinse saak tydens die oorlog waartydens die tweede tempel vernietig is.
"Teen Apion" is 'n kort verduidelikende werk wat die Joodse geloof met die heersende Griekse denke van sy tyd vergelyk.
Verwysings
↑ Goodman 2007, p. 8: "Josephus was born into the ruling elite of Jerusalem"
↑"Josephus Lineage"(PDF). History of the Daughters (Fourth uitg.). Sonoma, California: L P Publishing. Desember 2012. pp. 349–350.
