Ferdinand Schörner (12 Junie1892 - 2 Julie1973) was 'n Duitse leërbevelvoerder en oorlogsmisdadiger van die Nazi's. Hy was 'n generaal en later veldmaarskalk in die Wehrmacht van Nazi-Duitsland tydens die Tweede Wêreldoorlog. Hy was onder leiding van verskeie leërgroepe en was die laaste opperbevelvoerder van die Duitse leër.
Schörner word algemeen in die historiese literatuur voorgestel as 'n eenvoudige dissiplinêr en 'n slaafse aanhanger van Hitler se verdedigingsorde, nadat Duitsland die inisiatief in die tweede helfte van die Tweede Wêreldoorlog 1942/43 verloor het. Meer onlangse navorsing deur die Amerikaanse historikus Howard Davis Grier en die Duitse historikus Karl-Heinz Frieser beeld Schörner uit as 'n talentvolle bevelvoerder met 'n 'verbasende' organisatoriese vermoë om 'n leërgroep van 500 000 man tydens die gevegte aan die Oostelike Front in 1944 te bestuur. Hy was hewig teenoor meerderes sowel as ondergeskiktes en het op eie gesag operasies uitgevoer teen die bevele van Hitler toe hy dit nodig ag, soos die ontruiming van die Sõrve-skiereiland.
Schörner was 'n oortuigde Nazi en het bekend geword vir sy brutaliteit. Aan die einde van die Tweede Wêreldoorlog was hy Hitler se gunsteling bevelvoerder. Na die oorlog is hy deur howe in die Sowjetunie en Wes-Duitsland skuldig bevind aan oorlogsmisdade en is hy in die USSR, Oos-Duitsland en Wes-Duitsland aangehou. Met sy dood in 1973 was hy die laaste lewende Duitse veldmaarskalk.
